— Мана, кўриб қўй, бозордан арқон сотиб олиб келдим... Энди яна бир маротаба ғижиллашсанг, осаман...
Ётоқхонага кутилмаганда кириб келган Рашид (исм ўзгартирилган) нинг бу гапидан Малоҳатнинг юрагига ҳадик оралади. Ич-ичидан ўзига тасалли берди: "Ҳар доимгидек қўрқитмоқчи бўлади-да. Нега қўрқишим керак...”.

Тошойнага қараб, кўзининг атрофидаги қорамтир доғларни кўриб, ҳўрлиги келди. Бироқ, ўзини тутишга ҳаракат қилди.
— Чой дамлаб кел, аччиқ бўлсин. Бошим оғрияпти...
У ўрнидан туриб ошхона томонга кетди. Зум ўтмай чойнак-пиёла кўтариб ётоқхонага кириб келди.

- Мана , ичинг....
- Иеее... қайтариб, қуйиб бермайсанми?
- Керак бўлса, ўзингиз ичаверинг!

Хотинининг бу каби Рашиднинг кайфини тарқатиб юборди. Жаҳл устида ўрнидан тураётиб, чойнакни Малоҳатга қараб отди.
Гилам устида чил-чил синган чойнакнинг қопқоғи атайлаб қилгандек Малоҳатнинг кўзига тегди....

Бақир-чақир овози хонадонни тўлдирди. Дод-войлару, ҳақоратли сўкишлар қўни-қўшниларга бемалол эшитилиб турарди. Кўчадан ўтаётган йўловчилар ёки қўшнилар жанжални эшитишса-да, келиб тўхтатишга ҳаракат қилишмади. Эр-хотиннинг бу галги можароси эса, яхшилик билан тугамади.

Деярли ҳар куни жанжал рўзғордаги етишмовчиликларга бориб тақалаверарди. Ичкиликни канда қилмайдиган Рашид ҳам, Малоҳат ҳам бирон фойдали иш билан шуғулланишмас, кунни бекорчилик ва ғиди-биди билан ўтказишарди.

Ётиб еганга тоғ ҳам чидамайди. Деярли ҳар куни ичиб келиб, уйда жанжал чиқарадиган эрнинг бу қилиқларига энди Малоҳат ҳам чидолмай қолди. Одатдагидек ярим кечаси гандираклаб кириб келган эрини шу сўзлар билан қарши олди:

— Қуриб кетсин ароқ деганиям. Шуни пулига уйга егулик олиб келсангиз бўлмайдими... Нуқул ўзингизни ўйлайсиз...
Жаҳл устида эрига ғазабини сочаётган Малоҳат уни қарғишлари билан ҳам "сийлаб” ўтди.

Ичкилик қарғишлар таъсиридан "қутурган” эр хотинига ташланди.
— Энди сени ўлдираман!
Бу таҳдид жавобсиз қолмади. Эрининг тарсакиси учун қўлларини юмдалашга тушган Малоҳат яна бир мушт егач ўзини йўқотди. Уни сочидан тортиб ётоқхонага олиб келиб, темир каравот томонга буюмдек ирғитган Рашид дарвозани ҳам қулфлаб келишни унутмади.

Шу топда унинг ёдига арқон тушди. Шошилганча уни олиб келиб, деярли ҳушидан кетаётган Малоҳатни бўйнидан ва чап оёғидан каравотга боғлади.
— Қўйиб юбор...
Малоҳат сўзини тугатолмади. Бўйнига ўралган арқон гапиришга халақит берди.

— Сенми ўша менга гап қайтарадиган. Мана сенга....
Калтаклашда давом этаётган Рашид хотинининг олайиб қолган кўзлари, қорайган юзига қараб ўзига келди. Уни силкитиб кўрди. Совиб бораётган баданини ушлаб, сесканди.

"Нима қилиб қўйдим?! Ўлиб қолдими?” Рашид жонсиз ҳолда ётган Малоҳатга қараб, қўрқувга туша бошлади... Жасаднинг бўйнидан арқонни бўшатишга уринди. Қўлларидаги арқон илондек кўринди кўзига. Қўлларининг қалтираши энди баданига ўтди. Юрагига ваҳима тушди.

Қўрқув бутун баданини қоплаган эди. "Уни ўлдириб қўйдим... Малоҳатни ўлдирдим!...”
Қайта-қайта айтилаётган сўзлар давомида қўлларидаги арқоннинг бир учини шифтга боғлади... Унинг қўллари ўзига бўйсунмасди.

Бу машъум воқеани Шовот туман прокуратураси жиноят иши сифатида ўрганиб чиқди. Оиланинг нотинчлигини била туриб, буни четдан кузатган маҳалла фуқаролар йиғини раиси ҳамда профилактика инспекторига нисбатан қонуний чора кўрилди.

Оилаларда юз берадиган бундай нотинч ҳолатларнинг олдини олишга, жанжални бартараф этишга, соғлом муҳитни яратишга масъул инсонлар ўз вақтида зиммаларидаги масъулиятни тўлақонли ҳис қилганларида бу воқеа рўй бермаслиги ҳам мумкин эди. Ён-атрофдагиларнинг лоқайдлиги, эътиборсизлиги, қолаверса, бетартиб кечирилган ҳаёт тарзи икки инсоннинг бўйнига ажал сиртмоғини солди...

Шуҳрат Исмаилов,
Шовот туман прокурори.
Наргиза Бўронова,
журналист.