Qadimgi Xitoyda turmushga
chiqqan qiz erining uyida yashab,
unga va uning onasiga xizmat
qilishi kerak edi. Shunday urf-
odatlarga muvofiq turmush
o‘rtog‘ining xonadonida yashab
kelayotgan bir qiz to‘ydan keyin
qaynonasining ginalariga chiday
olmabdi. Shu bois undan
qutulishga qaror qilibdi. Qiz
dadasining tabib o‘rtog‘ini oldiga
borib, unga:
– Qaynonam bilan boshqa yashay
olmayman. U meni yaqinda
aqldan ozdiradi. Yordam bera
olasizmi? Buning evaziga
yaxshigina haq beraman, – debdi.
– Senga qanday yordam berishim
mumkin? – deya so‘rabdi tabib.
– Zahar tayyorlab berishingizni
istayman. Qaynonamni zaharlab,
barcha kulfatlarimdan xalos
bo‘lmoqchiman.
Uzoq o‘yga tolgan tabib shunday
debdi: – Mayli yordam beraman.
Biroq ikki narsani tushunishing
kerak bo‘ladi. Birinchidan,
qaynonangni darhol zaharlay
olmaysan. Chunki odamlar buni
sen qilganingni payqab qolishadi.
Senga asta-sekin o‘ldiradigan
zahar tayyorlab beraman.
O‘shanda uni sen zaharlab
o‘ldirganing hech kimning
xayoliga kelmaydi. Ikkinchidan,
odamlar gumonlardan butunlay
xalos bo‘lishi uchun sen jahlingni
jilovlashni, uni hurmat qilishni,
yaxshi ko‘rishni, so‘zlariga quloq
solishni va sabr qilishni
o‘rganishing kerak bo‘ladi.
Shundagina qaynonangning
o‘limida hech kim sendan gumon
qilmaydi.
Qiz barchasiga rozi bo‘lib giyohni
oladi va qaynonasining taomiga
qo‘shib boradi. Bundan tashqari,
u o‘zini nazorat qilib,
qaynonasining so‘zlariga quloq
solib, uni hurmat qilishni
boshlaydi. Kelinining unga
bo‘lgan munosabatini ko‘rgan
qaynona qizni butun qalbi bilan
yaxshi ko‘rib qoladi. U qizni
hammaga orzu qilish mumkin
bo‘lgan eng yaxshi kelin, deya
maqtab yuradi. Yarim yil o‘tgach
ularning munosabatlari xuddi
tug‘ishgan ona-boladek bo‘lib
ketadi.
Oradan ma'lum vaqt o‘tib, qiz
tabibning oldiga kelib, iltimos
bilan, Alloh uchun iltimos qilaman,
qaynonamni qutqaring. Uni
o‘ldirishni istamayman. U eng
yaxshi qaynonaga aylandi. Men
uni yaxshi ko‘raman, debdi.
Tabib esa, xavotir olma, senga
zahar emas, oddiy ziravorlar
bergandim. Zahar sening
kallangda edi. Nihoyat undan
xalos bo‘libsan, deya kulib
qo‘yibdi.
|