Унинг хам, бунинг
хам куни ўтмоқда. Яхшиям қиёмат бор дейман! Яхшига дунёни тор дейман! Яхшига доимо Роббимни ёр
дейман! Ёмонлик инсон шаънига ор
дейман! Бу жазирама иссиқ кунларда
Аллоҳ буюрганини
қилаётганлар ҳам юрибди,
аврати очиқлар ҳам юрибди. Бировни ҳақидан ҳазар
қиладиганлар ҳам юрибди,
юзига қараб "Пулингни
бермайман, қаерга борсанг
боравер" дейдиганлар ҳам
юрибди. Ҳалол-ҳаромни ажратадиган,
еганини суриштириб
ейдиганлар ҳам юрибди, “Э,
иложи йўқ, еб туриш керак,
бўлмаса касал бўлиб
қоласан” дейдиганлар ҳам юрибди. “Йўқ, мен бу ишни қилишдан
қўрқаман” дейдиганлар ҳам
юрибди, “Териш керак, бир
марта терилдими қош,
кейинги ўсиб чиқадиганлари
ҳаром” дейдиганлар ҳам юрибди. Берганига қаноат қилиб,
шукр қилувчилар ҳам
юрибди, “Топганимни
баракаси йўқ, жонга тегди
ҳаётлариям” дегувчи
ношукрлар ҳам юрибди. Бозорда аравкашлик қилиб
ҳалол меҳнат билан пул
топувчилар ҳам юрибди, ўша
бозорда тарозидан уриб,
бировнинг ҳақини
билдирмасдан уриб қолувчилар ҳам юрибди. Тирноққа зор бўлса-да, сабр
қилиб, “бир куни Ўзи берар”
дейдиганлар ҳам юрибди, “Э,
болани сонини
кўпайтирмаслик керак,
ортиқча ғалва, боқаман деб ўлиб кетасан” дейдиганлар
ҳам юрибди. Дард берса, шукр қилиб,
даволанувчилар ҳам юрибди,
“Мен нима гуноҳ
қилгандимки, менга буни
бердинг” дегувчилар ҳам
юрибди. Никоҳ билан турмуш қурган
эру аёл ҳам яшаб юрибди,
никоҳсиз, эри ва ё аёлига
билдирмай зино қилиб
яшаётганлар ҳам юрибди. Етти ёт бегонага катта
миқдорда пулларни эҳсон
қилиб юборётганлар ҳам,
ака-укасига, опа-синглига
фоизга қарз бераётганлар
ҳам юрибди. Охират ҳақида гапирилса
Аллоҳдан қўрқиб товба
қиладиганлар ҳам юрибди,
“Уфф, гапирма, шунақа
гапларни эшитсам юрагим
сиқилиб кетади,” дейдиганлар ҳам юрибди. Аллоҳнинг даргоҳи нақадар
кенг!!

Бир ўйлаб кўринг-
а! Бир фараз қилинг, биз
Қуръони каримга қўл
телефонига қизиққанчалик
қизиқсак, шунчалик эътибор
берсак, қандай бўлар эди? - Уни ҳам доим ёнимизда,
кўкрак чўнтагимизда олиб
юрсак, қандай бўларди?
- Кўчага чиққанимизда уни
уйда қолдирганимиз эсимизга
тушса, қаердан бўлса ҳам қайтиб келармидик?
- Уни ҳам қўлимиздан қўймай
юрармидик?
- Уни ҳам бўш қолдик
дегунча титкилаб, минг
марталаб кўрган саҳифаларимизни ҳам қайта-
қайта ўқийверармидик?
- Қайси сураси қаерда
эканлигини беш қўлдай
билармидик?
- Унинг матнини ҳам битта бармоғимиз билан шу қадар
тез ёза олармидик?
- Қўлимиз бошқа иш билан
банд бўлса ҳам, қулоғимиз
билан елкамиз орасига сиқиб
олиб бўлса ҳам, ундан фойдаланармидик?
- Биров б илан суҳбатлашиб
турсагу, унга ишимиз тушиб
қолса, суҳбатдошимиздан узр
сўрар-сўрамас, энг аввало
унинг чақириғига «Лаббай!» дермидик?
- Агар банд бўлиб қолиб,
чақириққа жавоб бера
олмасак, қўлимиз бўшаган
заҳоти узр сўраб, нима учун
йўқлаганлигини сўрармидик? - Уни энг яқинларимизга,
фарзандларимизга, севган
кишиларимизга совға
қилармидик?
- Имкон қадар энг янги, энг
сўнгги русумдаги мусҳафга эга бўлишга интилармидик?
- Ҳеч бўлмаса, бу соҳадаги
энг сўнгги янгиликлардан
хабардор бўлиб юрармидик?
- Қуръонимиз эскироқ,
уринган бўлса, уни бошқаларга кўрсатишга
уялармидик?
- Энг қизиғи, унинг пули ёки
батереяси тугаб қолмаслиги
учун ҳар доим ўз вақтида
ҳаракат қилармидик? - Унинг баъзи нозик
жиҳатларини (масалан,
махсус кодлар, қисқа
рақамларини) ёддан
билармидик?
- Автобусда, метрода бир бекат юрсак ҳам, дарров
очиб, ўқишга тушармидик?
- Фавқулодда вазиятларда,
ҳаяжонли ёки қувончли
дамларда унга мурожаат
қилармидик? - Оила аъзоларимиз,
яқинларимиз,
ҳамкасабаларимиз – хуллас,
барча-барча билан фақат у
орқали мулоқот қилармидик?
- Уйдагиларни «Менинг Қуръоним қани? Ўзингникини
ўқи, меникига тегма!» деб
койирмидик?
Ахир, шу уяли телефонга
қилаётган оқибатимизга
аслида муқаддас Қуръони карим лойиқроқ, ҳақлироқ
эмасми?
Бир ўйлаб кўринг… Чунки, Қуръони карим ҳеч
қачон хизмат доирасидан
ташқарида бўлмайди!!!