Ўрта ёшлардаги киши билан унинг ўғли бўлса керак, 25 ёшлардаги ўғли вагонга чиқиб, жойларига ўтиришди. Поезд жилгандан сўнг йигит қўлини деразадан қўлини чиқарди-да ҳаяжон билан қичқирди: 
— Дада, қаранг, дарахтлар орқага кетишяпти! 
Отаси жилмайиб қўя қолди. 
Йигитнинг ёнида ёшгина эр-хотин ўтиришганди. Улар кап-катта йигитнинг ўзини ёш болаларча тутишидан озгина ҳайратда қолишди. 
Бир оздан сўнг йигит яна бақирди: 
- Дада, анави кўлларга қаранг! Булутлар ҳам поезд билан бирга кетяпти! 
Эр-хотин нафақат, йигитнинг қилиқларидан, балки отасининг ҳам ўзини ҳеч нарса бўлмагандек тутишидан ҳайрон эдилар. 
Майингина баҳор ёмғири ёға бошлади. Йигитнинг қўлларига томчилар тушди. У яна ҳайратини яшира олмади: 
— Дада, ёмғир! Кўряпсизми, дада? 
Эр-хотин ўзларича, йигитнинг отасига ёрдам бермоқчи бўлиб, дедилар: 
— Ўғлингизни бирор яхши клиникага олиб бориб кўрсатмайсизми? 
Отаси деди: 
— Ўзи бугун касалхонадан чиқиб келяпмиз. Бугун ўғлим биринчи бор ёруғ дунёни кўрди…