haydayotgandi. Va shu to‘rt oy ichida to‘rtinchi bor to‘xtatilishi edi.
– Shunchalar ham omadisiz bo‘ladimi, odam? – deya mashinasini chetga oldi.
"Hozir yonimizdan katta tezlikda bir mashina o‘tib ketadi”, deb o‘ylardi.
YPX xodimi qo‘lida qalin bir daftar bilan mashinadan tushdi. Bu uning qo‘shnisi edi. Bu hol jarimadan ham battar bo‘ldi. Eng yomoni, qo‘shni bo‘lishiga qaramay uni
to‘xtatgani edi; buning ustiga yo‘l qoidasi buzilgan.
– Salom, – dedi xodim. – Bir-birimizni bu ahvolda ko‘rishganimiz g‘alati
bo‘ldi-da.
– Meni, ayolim va bolalarimni yoniga ketayotganimda to‘xtatding.
– Ha, shunday. YPX xodimi esa parvoyifalak edi.
– Oxirgi paytlarda uyga kech qaytayotgandim. Bolalarim meni anchadan buyon
ko‘rishmadi. Yana, ayolim bu oqshom birga ovqatlanishimizni so‘ragan edi. Nima
demoqchiligimni tushungandirsan?
– Ha, tushunyapman. Lekin yo‘l qoidalarini buzganingni ham bilyapman, –
dedi xodim. "Eh, bundan qutila olmayman, shekilli”, deb o‘yladi-da, boshqa usulga o‘tdi.
Mashinasidan tushib:
– Meni qancha tezlik bilan ushlab olding? – dedi.
– Yetmish. Iltimos, mashinangga chiq.
– Seni ko‘rganimda, 65 bilan ketayotgandim...
– Iltimos, mashinangizga kiring, – dedi yo‘l xizmati xodimi. Asabiy bo‘lib, mashinaga o‘tirdi va eshikni qattiq yopdi. YPX xodimi, daftariga nimalarnidir
yozib, mashina oynasidan unga bir qog‘oz uzatdi-da, o‘zi ketdi. "Bu jazo emas” dedi
o‘ziga-o‘zi va xursand bo‘ldi haydovchi. Jarima qog‘ozida shunday yozilgan edi:
"Aziz, do‘stim. Mening bittayu bitta qizim bor edi. Olti yoshida tezlik bilan kelayotgan
mashina ostida qolib halok bo‘ldi. Falokatdan so‘ng haydovchi jazosiz qolmadi, albatta.
Uch oy qamalib chiqdi. Turmadan chiqqach, yana oilasi bag‘riga qaytib, bolalarini qucha olgandir, ehtimol. Ammo, men...
Men qizimni endi hech qachon bag‘rimga bosa olmayman. Qizimni yana hidlab,
o‘pishim uchun, jannatga borguncha kutishim kerak. Juda ko‘p marotaba u odamni
kechirishga harakat qildim. Balki kechirgandirman, lekin hali ham qizimni
sog‘inyapman. Iltimos, meni duo qil va yo‘lda diqqatli bo‘l. Hozir, bitta o‘g‘lim qolgan”.
Haydovchi o‘n besh daqiqacha o‘ziga kelolmadi. Keyin mashinani yoqib, sekin-sekin uyiga bordi. Keliboq, oldiga yugurib chiqqan bolalarini mehr bilan bag‘riga bosdi va
yuzlaridan o‘pdi.
|
