|
Тил олими бир куни сафарга чиқибди. Дарёдан ўтиш учун бир қайиқчини ёллабди. Сафар давомида олим қайиқчидан такаббурона ва камситиш йўли билан, "Тил ва грамматика бўйича бирор нарса биласанми?”, деб сўрабди. Қайиқчи эса содда қилиб, "Йўқ”, дея жавоб берибди.
"Ана холос, ‑ дебди такаббур олим. – Ҳаётингни ярмини беҳуда совурибсан”.
Бундан қайиқчи қаттиқ ранжиб, хафа бўлибди. Аммо бирор сўз демабди.
Тўсатдан қайиқ катта тўлқинлар ва сапчиётган сув ичига тушиб қолибди.
"Сузишни биласизми, жаноб?”, сўрабди қайиқчи. "Йўқ”, дебди олим.
"Ана холос, ‑ дебди қайиқчи. – Сиз ҳаётингизнинг борини беҳуда совурибсиз. Аниқки, тўлқинлар ҳозир қайиқни ғарқ қилади”.
Хулоса шуки, фақат бир соҳадаги билим билан кифояланиш етарли эмас. Халқимиз, бир йигитга етмиш ҳунар оз, деб бежиз айтмаган.
|
