|
Иброҳим Адҳам бир боғни қўриқлар эди. Боғ эгаси бир куни унга:
– Ширин анордан келтир! – дея буюрди. У бир товоқ анор териб келди. Аммо анорларнинг ҳаммаси нордон чиқди. Боғ эгаси иккинчи бор:
– Нордон эмас, ширин анор териб кел! – деди.
У яна келтирди. Анорлар бу гал ҳам нордон чиқди. Ҳайрон бўлган боғ эгаси:
– Субҳаналлоҳ! Шунча пайтдан буён боғимда қоровулсан. Нега энди ширин анорни нордонидан ажратолмайсан? – деди жаҳл қилиб.
Иброҳим Адҳам:
– Менинг вазифам боғни қўриқлаш. Анорларни еб, қайси ширин, қайси нордон эканини аниқлаш эмас, – дея жавоб берди.
Унинг ҳалоллигидан таъсирланган боғ эгаси:
– Сенинг гапларингни эшитиб, худди Иброҳим Адҳамга ўхшайсан-а, дегим келяпти, – деди.
Иброҳим Адҳам ўзини танитмаслик учун боғни тарк этди...
| 
