Sof rishta,yuraklar qovushmog’iga,
To’sqinlik qilmasman,ammo hiyonat,
Oralab kelsa-chi sevgi bog’iga,
Foniyga uchadi,axir muhabbat..!
O’tli ko’zlardagi mugni ko’rasiz,
Yurakda in qurar alamli aldov.
Afsuski siz uni ko’rmay bilasiz,
G’azablar gulxani yonadi lov-lov..!
Senki muhabbatni xor etib erkam,
Qing’ir yo’llaringni aylab ihtiyor.
Ketasan..ketasan olislab ildam,
O’zingniki axir,mudhish bu qaror..!
Aybing yashirmoqqa ustasan juda,
Jurkanch o’ylaringni yashirsang pinhon,
Gulni kemirgandek ildiz ostida,
Seni qusurlaring etmoqda vayron..!
G’iybatlar to’zoni to’xtatmas aslo,
Nimalarni qo’shar tahminlar tag’in,
Ammoki maqtovga aylanmas ig’vo,
Aybing yo’qotadi sevgining dog’in..!
Nahot yuragingda soflik kezmaydi,
Tuban hirsiyotlar qanday joy topar?
Niqobing go’zalki hech kim sezmaydi,
Yaltiroq liboslar aybingni yopar.
Agar ushbu she’rim aylolmasa kor,
Unda muhabbat ham,she’rim ham bekor..!
Muallif: Erkinbek Samandarov
|
