Men o’rnimdan qimirlamadim
hatto,U ham o’z navbatida
meni oldimga kelmadi..
Men indamasdan o’rnimdan
turib kameramga qarab yo’l
oldim..”U meni izlayapdi,meni
o’ziga jalb qilmoqchi
demak,Uning menga ehtiyoji
bor..Ehtiyoji bormi?demak u
ojiz..!”
O”zimcha hursand bo’lar
edim..Hamma ishlarim besh
bo’layotganidan,va bu yerda
menga hech kim qarshi chiqa
olmayotganidan nihoyatda
mamnun edim..Va ba’zida
"Mening joyim aslida shu yer
ekan degan fikr ham paydo
bo’lib qolar edi..
Oradan shu tahlid 2 oy vaqt
o’tdi..BU orada esa men nima
qilishga ham hayron holatda
edim..
CHunki "boss”ni o’ldirishga
menda aytarlik biror bir
imkonimyat bo’lmayotgan edi..
Aynan shu narsa esa meni
nihoyatda asabiy qilib
qo’yayotgan edi..
Bir kuni men odatdagidek
qo’shni kamerada qarta
tashlab o’tirar edim..
Shu vaqt meni ro’paramda
o’tirgan qimorbozlarda biri
gap qotib qoldi..
-Nu chto,sodiqchik..Sen bu
yerda gulyat qilib
yuribsan..Sen haqingda har hil
gaplar yuribdi zonada..dedi..
-Nima qildi,senga nima meni
nima qilib yurganim .dedib
qo’rs ovozda..
-Xa,endi..o’zing bilasan-u,lekin
atrofingda dushmanlaring
judayam ko’payib
ketayapdi..Bu ketishda biror
narsaga erishing qiyin
masala..dedi xiringlab..
Unga qo’shilib,yonidagilar ham
meni ustimdan kula
boshlashdi..Beixtiyor o’zi
imkonsiz hislari bilan mashg’ul
bo’lgan mahbusning asab
chegaralaridan oshishga
da’vat qila boshladi uning
gaplari..
SHu bois tishimni tishimga
bosib,zaharxandalik bilan
dedim..
-Agar tilingni tiymasang,shu
yerdan omon chiqishingga
shubhalanib qolishing
mumkun..
Tabiiyki janjal chiqdi..
Ikkalamiz yoqa bug’ishib
qoldik..
SHunda sheriklardan
bittasi,ikkalmizni o’rtamizga
qo’shilib..Meni oyoq
tomonimdan chalib
yiqitdi..Ikkitalashib meni
tepkilay ketishdi..
"man sanga..mana olaqol
"sinok Suchka”…
Ayovsiz tepkilardan o’zimni
bazur himoya qilayotgan
vaqtimda aynan shu so’z
menga ortiqchalik qilar
edi..G’azab meni oniy darajaga
yetkazdi..
Yon cho’ntagimdan piskani
olib..Tepkilayotgan
oyoqlarning birining son
qismiga..tortib yubordim..
Ulardan biri voy voylagancha
oyog’ini ushlab yerga
quladi..Men esa shu
vaziyatdan foydalanib
ikkinchisining tomog;iga
"piska”ni tiqdim..Olovda
obdon toplangan o’tkir
piska..bu mahbusning
yumshoq jig’ildonini ikkiga
ayrib tashladi..
Uning tomog;idan qon favvora
kabi otilib..MEning yuzlarimga
sachradi..Ikkinchi mahbus
qochishga harakat qilyotgan
edi..Uning ham umriga nuqtani
qo’yib qo’ya qoldim..
Ust boshib butkul qonga
bo’yaldi..
Ikkalasi tanasidan oqib
tushashayotgan issiq
qon..Lahta bo’lib kamera
bo’ylab yoyildi..Men esa bu
ishim ham odatdagi ishlardan
biri deb hisoblab..Kamerani
tark etishga harakatni
boshlamoqchi edim..Lekin jon
talvasasida hirillayotgan ikki
mahbusning xirillagan ovozini
yashirishni imkoni bo’lmadi..
Alal oqibat esa..Qamoqhona
mirshablari..Bu ovozni eshitdi
shekilli..Qamoqhona bo’ylab
"trevoga”signali yangradi..
Kamerdan chiqib ketishga
ulgurmadim ham..Ular meni
qo’limdan qayirib meni yerga
bosishdi..
Boshimga tushgan Etikning
poshnasi zarbidan hushimni
yo’qotdim..
Izolyatsiya…
Ko’zimni ochganimda,meni
qandaydir xonaga qamab
qo’yishgan edi,
Shift devorlaridan tinimsiz suv
tomchilab turadigan,balandligi
bir metrcha keladigan bu bo’yi
va eni kichkina bo’lgan
izolyatsiya honasida bukchayib
yurishdan boshqa ilojim yo’q
edi..
Ingichka taxta
qo’yilgan,taxtaning ustiga
chiqib yotgan taqdirda
ostingda 4-5 sm keladigan suv
ko’lmagi..Juda sovuq edi..
Oyoq kiyimimni yechib
qo’yishgan..Bu honadagi
badbo’y hid esa..odamni
aqldan ozdiradigan darajada
edi..
Bu yerdan sog’ chiqish amru
mahol edi..
Mening bardoshim esa atigi
ma’lum vaqtgacha yetishi
mumkun ekanligiga aqlim
yetar edi,o’sha soniyalarda..
Men amallab taxtaning ustiga
chiqib oldim..Butkul hushimga
kela boshlaganim sari,mening
tanamdagi harorat pasaya
boshladi.Tishlarim beixtiyor bir
biriga urilib "takkilagan”ovoz
chiqarar..Men esa bu yerlarda
o’lim ketishim mumkun
ekanligini fahmlay boshlagan
edim..
Oradan tahminan 4 soatlar
vaqt o’tdi..Endi menga
o’tmishni esalab,o’zimni o’zim
so’kishim ham foyda bermay
qo’ydi..Butun badanim
ko’karib,oyoqlarim shishib
ketdi..Endi men butkul sovuqni
sezmay qo’ydim..Ko’zlarimga
esa bu kameraning shiftlari
qandaydir qiyshayib teskari
ko’rina boshladi..Yashashga
bo’lgan barcha umidlar esa
tugab bitayotgan bunday
jarayon mening irodamni
o’ziga bo’ysintirmas edi..Men
bunday holatdan tavba qilishni
o’rniga agar chiqsam,barchani
o’ldiraman degan alamzadalik
hislarini to’liqligicha
shakllantira boshladi..
Ko’z oldim oqarib,hushimni
yo’qotdim.
Ko’zimni ochdim..O”z
kameramda
yotibman..Oyoqlarimdagi
og’ziq esa shunday qaqshab
og’riy boshladi-ki,men bu
og’riqdan aqldan ozay
derdim..
Amallab ularni ishlatishga
harakat qila boshladim..Lekin
afsuski bunday harakatlarim
umuman behuda edi..
Alamimdan dodlab yuboray
derdim..Amallab
o’tirdim..Butun badanimda
qandaychir achishib og’riq
berayotgan nimadir bor edi..
Qamoqhonada men uchun
azobli kunlar boshlandi..
Men amallab o’rimdan turar
edim..Hayriyatki mirshablar
qayerdandir menga
qo’ltiqtayoq keltirib
berishdi..Men qo’tiqtayoqni
mahkam ushlagancha
amallab,oshhonaga
borar,hammaning masxara
qilib kulishiga,chidashga
majbur bo’lgan nogironga
aylangan edim..
Mendagi umidlar esa brogan
sarai tugab bitayotgani..Meni
butunlay yashashdan bezdira
boshladi..Men esa butunlay
o’limini istayotgan bir osiyga
aylanib borar edim..
Kunlarim esa bir biridan
ma’nosiz o’ta boshladi..
Lekin o’sha yerda ham
mendek manfurdan yaratgan
marhamatini darig’ tutmadi..
Qo’shni kameradagi bir
yoshgina yigit..mening
yonimga kelib suhbatlashar
edi..
Mening eng pastkash kimsa
ekanligimni bilsa-da,u meni
yolg’izlik kabi qo’rqinchli
hislardan chiqishimga yordam
bera boshladi..
Men esa har safar kelganida
gapini diqqat bilan eshitish
borasida,biror bir so’z aytishga
ham ojiz edim..
Zonada esa mening
dushmanlarim tobora
urchib,yiriklashib borar edi-
ki..Menga bitilgan o’lim
habarlari..Chandan meni
hayotning poyoniga qarab
eltgandek bo’lardi go’yo…!
Davomi bor..
Muallif:EL_SHaFeY
QO'SHDI:ALADDIN8575
