Erta tong. Ög'il uydan chiqarkan ona duo qildi: "Ilohim taning sog', martabang ulug', boshing toshdan bölsin!" Shundog'am ishga kechikayotgan ög'ilning biroz ensasi qotgan bölsada, yuzaki xayr-ma'zur qilib tashqariga chiqdi. Mashinasiga ötirib ishga ketdi. Har kuni shu holat qaytariladi. Ög'il bir firma direktori. Yosh bölsada, topish- tutishi yaxshi. "Sog'ligimdan ham nolimasam, -öylardi yigit,- onam befoyda xavotir qiladilar". Ishdan keyin ulfatchilik, maishat, qizlar... Besh yoshda otasiz qolganida boshqa turmush qilmay, faqat uning uchun yashagan onasi esa yarim tungacha bedor, ög'lini kutib ötirardi. Allamahalda uyiga kirib kelgan ög'il onasinining bedorligini körib asabiylashardi: "Uxlayversangiz bölmaydimi? Mana, menda kalit bor. Özim kira olaman uyga!" Ona hech narsa demaydi. "Onaning könglini tushunmaysanda",- hayolidan ötkazardi u. Ög'il onasini yaxshi körardi. Onasi uchun hamma sharoitni yaratib bergan, tez-tez dam olish maqsadida sanatoriyalarga yuborib turardi. Shunda ham uylanishga köp ham shoshilmas, unga mana shunaqa hayot ma'qulroq edi. Ög'il onasi abadiy emas, bu dunyoda oddiy mehmon ekanligini unutib qöygandi... Bir kuni tongda ona odatdagidek ög'lini duo qildi: "Ilohim taning sog', martabang ulug', boshing toshdan bölsin, bolam" "28 yildan beri shu gap",- hayolidan ötkazdi ög'il. "Xöp",- istamaygina jilmayib chiqib ketdi. Har kungi tashvishlar, kechqurun rostoranga joy buyurtirilgan. Xullas, yarim kechasi mast holda uyga kelgan ög'il onasining xonasidagi chiroq odatdagidek yoniq ekanligini kördi. Faqat endi uni hech kim kutib olmadi. Qon bosimi kötarilgan ona ög'ilni kutib-kutib jon bergandi... Onasini dafn qilgachgina ög'il bu dunyoda eng katta boyligini yöqotganini tushundi. Biroq endi kech bölgandi. Vijdon azobida qiynalib ichkilikka mukkasidan ketdi. Shu asnoda jigar xastaligiga yöliqdi. Kamiga shu bir oy ichida uning bu holatidan foydalanib yaqin odamlaridan biri

tufayli firmasi kasodga uchradi. Unga döstman deb yurganlar ortidan pichoq sanchganida ög'il aslida bu dunyoda nimaga erishgan bölsa bariga onasining duosi bilan erishganligini tushunib yetdi. Ichib mashinasida katta yöl böylab ketayotgan ög'il chorrahaga yaqinlashar ekan, tormoz ishlamayotganligini sezdi. U qörqmasdi. Onasining kulib turgan chehrasini köz oldiga keltirarkan, közidan bir tomchi yosh yuziga yumalab tushdi. "Kechiring",- pichirlardi yigit. U chorraha qarshisida katta tezlikda ketayotgan mashina rulini qöyib yubordi va közlarini yumganicha, ovoz chiqarib onasi har kuni aytadigan sözlarni qaytardi: "Ilohim taning sog', martabang ulug', BOSHING TOSHDAN BÖLSIN