Осмон олис, ер қаттиқ...Фалак сирли, замин ҳайратга тўла...Олам чексиз! Ер куррасида неча миллиард инсон бўлса, ҳар бирининг ўз олами бор...Дунё эса ҳаммасига жавобгар, замон шоҳид! Туғилишимиз, кулишимиз, кутишимиз, йиғлашимиз, ўлишимиз... Ҳар бири тақдир битикларида...Фаришта ҳам, шайтон ҳам бирдек гувоҳ! Яшашнинг ўзи қанчалар синоатга бой! Кимнингдир кўзига кўринган эзгулигимиз бошқанинг кўзида бошқачароқ...Тўғри юриб, гоҳо хато қилиб, чув тушиб, адашиб...Талашиб тортишиб...Қадримизга етдик, ё етмадик! Аямаймиз, ўзимизни, ўзгаларни!
Урушиб, қон тўкиб, одамлардан айриламиз. Табиат қаҳри етмагандай...Зилзила-ю, тошқин қанча тақдирларни ҳал қилади! Роббининг қуллари пулнинг қулига айланишади. Табақалашиб, қадр-қимат ясашади. Инсон зоти қанчалар ақлли ва аҳмоқ...Ибтидонг борми, интиҳонг бор, ахир. Қул бўлиб келгансан, қул бўлиб кетасан. Руҳият абадийликка дахлдор. Шу руҳ тупроқдан гоҳ ундоқ, гоҳ бундоқ яралган либосини ер қаърига топширгач, қайларга равона бўларкин? Ҳаёт сирли, ҳаёт ғаройиб!
Ҳар кўнгилда бир ижоркорлик яширин. Бўлмаса, турфа касбу соҳа қайдан бўлсин?! Аслида табиатдан-да гўзалроқ ижодкор, идеал тизим бўлмаса керак. Денгиз-у океани жўшиб, тўлқинланиб куйласа, осмони кўз ёш тўкади, қуёши ҳар тонг кулиб қарши олса...Бундай бетакрор экотизим ҳамма-ҳамма мавжудотларни бир-бирига узвий боғлайди. Яшаш тарихи мана шундай ғайриоддийлик билан боғлиқ. Ўзгариш, тараққият...Башарият ҳокимлигини ҳис қилибми, экосистемани издан чиқараётгандек...Она замин қаҳрига учрашдан қўрқмоқлик палласи етгандай...Ўз қадримизга етиш асносида, аввало, табиат, Ота Ер қадри ётмайдими?
Шеър қадрига етмаган шоир шоирми? Яхши фильм ярата олмаётган режиссёр томошобини олдида қадрлими? Ўз қалами қадрига етмаётган журналист ўқувчи олдида гердайишга ҳақлими? Тинчлик қадрига етмаётган одамлар Халқми?
Шунчасини била туриб, ўз қадрига етмаётган Инсон Инсонми? Бир-бирининг қадрига етмаётган, нафрат ва ғазаб ила кўзлари ёниб, бир-бирига мушт кўтарган  одам зоти, инсон номига муносибми?  Қачон қадр-қимматнинг қийматини тушуниб яшашни бошлаймиз? Ҳақни, Ҳаётни, бир-биримизни юракдан қачон сева бошлаймиз? Фонийлик билан сўннги видолашувда ёки кўзимиз тупроққа тўлгандами?
Бу синов бўлса, келинг, шу синовни, ҳозирдан, ҳозирги лаҳзалардан бошлаймиз!

Jasur HAMROYEV