Bir vaqtlar butun tuyg’ular va
tushunchalar yashaydigan bir
orol bor ekan. Shodlik,
Qayg ’u, Bilim va boshqalar…
Sevgi ham u yerda ekan.
Bir kuni orol suvga
ko ’milayotganligi haqida
xabar kelibdi. Shuning uchun
hamma orolni tark etish
maqsadida qayiqlarlarini
tayyorlay boshlabdi. Sevgi
orolda qolgan eng so ’ngi
tuyg’u ekan. Chunki u
mumkin bo’lgan eng so’ngi
onga qadar kutmoqchi
bo ’libdi. Orol butunlay suvga
botib ketar chog’ida boshqa
chorasi qolmaganligi uchun
Sevgi yordamga chaqira
boshlabdi
Boyli juda katta bir kemada
ekan. "Boylik, meni yoningga
olasanmi?” – deb so’rabdi
Sevgi. "Yo’q” – debdi Boylik,
"Ololmayman, kemamda
juda ko’p oltin va kumushlar
bor. Senga joy qolmadi”
Sevgi juda chiroyli bir
yelkanli qayiqdagi Kibrdan
yordam so ’rabdi: " Kibr,
iltimos, menga yordam ber!”
" Senga yordam bera
olmayman, Sevgi, shalabbo
bo ’lib yotibsan va
elkanlarimni bulg’ashing
mumkin”.
Qayg’u ham shu yaqinlarda
ekan. Sevgi unga yuzlanibdi:
" Qatg’u sen bilan ketay…”
" Uff…Sevgi, shu qadar
yomonmanki, yolg’iz
qolmoqchiman”.
Shodlik ham Sevgining
yonidan o ’tibdi, ammo shu
qadar shod-xurram ekanki,
Sevgining chaqirganini
eshitmabdi ham …
Shunda Sevgi bir ovoz
eshitibdi: "Kel Sevgi! Seni
yonimga olaman”. Gapirgan
Sevgidan ancha yoshi ulug’
kishi ekan. Sevgi o’zini shu
qadar omadli va baxtli his
etbdi-ki, uni o ’z yoniga olgan
kishining kim ekanligini
so ’rash yodidan ko’tarilibdi.
Yangi bir quruqlik parchasiga
yetganlarida, Sevgini
qutqargan kishi o ’z yo’lida
davom etibdi…
Undan qanchalar qarzdor
bo ’lib qolganligini sezgan
Sevgi, Bilimdan so’rabdi: "
Menga yordam bergan kim
edi ?”
"U Vaqt edi”, - deb javob
beribdi Bilim
" Vaqt-mi? U nega menga
yordam berdi?”
Bilim jilmayibdi: " Chunki
faqat Vaqtgina sening
naqadar buyuk ekanligingni
tushunib, qadringni bila
oladi …”