Yaqinda bir gazetadan shunaqa hikoyani o'qib qoldim. Real voqea. Qizning oila qurish vaqti kelib uyidan sovchilar arimayotgandi. Oxirgi kelgan sovchilar qizning ota-onasiga maqul kelgandi va uchrashuv belgilandi. Uchrashuvga qiz uzun sochlarini bitta qilib o'rib oddiy bo'lib bordi. Yigit mashinada kutib turardi. So'ng ular bir kafega borib o'tirishdi. Qizga yigit yoqgandi. Ichida shu yigitga rozi bo'lsammikin deb o'ylayotgandi. Bir vaqt yigit ' Hech sochingizni qirtirishni istamaysizmi?' deb so'rab qoldi. Qiz 'Yo'q menga shunday yaxshi' dedi. Uchrashuv tugadi. Kechga yaqin yigit tomondan qo'ng'iroq bo'ldi. Nima emish qiz juda oddiy zamondan orqada qolgan ekan. Hatto sochini turmaklashni bilmas ekan. Bularni eshitgan qiz jahl ustida sochini qirqib tashladi. Oradan kunlar o'tdi. Qizning uyiga yana sovchilar bugal ham uchrashuv belgilandi. Faqat bu safar zamonaviy kiyinib, sochini turmaklab bordi. Yigit bilan uchraahdi. Bu safargi yigit bilan ham uchrashuv bo'ldi. Uchrashuv tugagandan song telefon bo'ldi. Yigitga qizning o'ta zamonaviyligi yoqmabdi. U qiz ko'p yigitlar bilan gaplashib yuradigan qizlarga o'xsharkan degan javobni eshitgan qiz qilgan qilgan ishidan ming bor afsurlandi. Chunki qiz o'z baxtini o'zi boy bergandi. Aslida birovning xohishi bilan emas o'zining qalbiga qarab ish qilish kerak.
