Abu Hurayradan, roziyallohu anhu, rivoyat qilinadi:
«Rasululloh qabristonga
keldilar va:
— Mo‘minlar qavmida
yashovchilarga assalomu
alaykum! Biz ham, inshaalloh,
sizlarga borib
qo ‘shilguvchilarmiz,
deydigan birodarlarimizni
ko ‘rishni orzu qilardim, -
dedilar. Shunda sahobalar:
— Biz sizning birodarlaringiz
emasmizmi, yo Rasululloh?
— deyishdi. Janobi
Rasululloh:
— Sizlar mening
sahobalarimsizlar,
birodarlarimiz esa, hali
kelganlaricha yo ‘q, —
dedilar, Sahobalar:
— Hali kelmagan
ummatingizni qanday
taniysiz, yo Rasululloh? —
deb so‘rashdi. Rasululloh:
— Axir bir kishi o‘zining
peshonasi va oyog‘i oq
otlarini boshqa bir to‘da qop-
qora otlar ichidan
taniyolmaydimi? — dedilar.
Sahobalar:
— Tanib oladi, yo Rasululloh,
—deyishdi. Janobi
Rasululloh:
— Ular qiyomatda dunyodagi
tahoratlari sababidan
peshonalari va oyoqlari nurli
bo ‘lgan holda keladilar. Men
ulardan oldin havzi Kavsarga
borgan bo ‘laman. Ogoh
bo‘linglar, bir qancha kishilar
hovuzimdan adashgan tuyani
haydagandek haydaladilar.
Men ularga, bu yoqqa
kelinglar, deb nido qilaman.
Menga aytiladiki, ular sizdan
so ‘ng dinni o‘zgartirishgan.
Shunda men: «Uzoq
bo ‘linglar, uzoq bo‘linglar»,
deyman.
|
