|
O’lim degan podshoh bir kun
eshik qoqar
Xudo bilar u kimlarga xushro‘y
boqar...
Bu haqiqat kimga yoqmas, kimga
yoqar:
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat
sanga... Yoshligingda ota-onang tuggan
tugun
Yechilishga tayyorgarlik ko‘rar
bugun,
O’lim uchun tadoriging yo‘qdir
nechun?!
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat
sanga... Payg‘ambarlar ketdilar-u, ibrat
yo‘qdir,
Tobut turar senga ilhaq,
ko‘ngling to‘qdir.
Hammaga bir-bir otilgan aniq
o‘qdir -
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat
sanga... Osmon o‘par binolar ham darz
ketdilar,
Eng chiroyli sanamlar ham qarz
ketdilar.
Va hammasi bir manzilni uy
etdilar,
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat
sanga... Bolang yig‘lar saboq istab, non
tutasan
Johil o‘ssa, yig‘lab tag‘in qon
yutasan.
Ayt, munchalar nimani zor-zor
kutasan
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat
sanga! Nodon asli kibr bilan ko‘krak
kerur,
Iymonini puch dunyoga sotib
berur...
O’lmaysan, deb aldayotgan
shayton erur
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat
sanga! Harob aylab gulbo‘stonda gul
hayotni
Alloh turib, do‘st tutmagin o‘zga
yotni.
Unutmagin eng azaliy tartibotni:
Otang o ‘ldi, onang o‘ldi, navbat
sanga!
|
