Do’stim kasalxonada yotgan
edi, ko’rgani bordim. Undan – bundan suhbatlashib o’tirdik. Lekin uning
kayfiyati yo’q edi. Bir oz o’tirib ichidagini yordi: "Shu xonada men bilan birga Yura ismli o’ris yigit edi. Bir kuni u: - Abdullo, sendan bir narsani so’rasam maylimi? – deb qoldi. - Mayli, so’rayqol, - deya men ham uning savoliga qiziqdim. -
Mana, necha kundan beri bir xonada yotibmiz. E’tibor qilsam, sening
oldingga juda ko’p odam kelarkan. Menga esa, ota – onamdan boshqa hech
kim kelmaydi. Men Yuraga musulmonchilikdan urf – odatlar xususida
gapirib berdim. Shundan keyin biz u bilan tez – tez Islom haqida
gaplashib turdik. Bir kuni Yura to’saddan: - Men ham musulmon bo’lsam bo’ladimi? – deb so’rab qoldi. Allohga hamdu sanolar aytib yubordim. Xullas,
Yura iymon keltirdi. So’ng namoz o’qishni o’rgana boshladi. Ammo
sog’lig’i yomon edi. Oradan bir necha kun o’tib, namoz o’qiyotganimizda
Yura sajdadan bosh ko’tarmay qoldi, o’shanda joni uzilgan ekan”…
