Куни кеча бир воқеа диққатимни тортди. Ишхонамиз олдида бир панароқ жой мавжуд. Бир куни ана шу ерга иккита хушбичим ўзбек қизи ўтиб кетиб, озгина вақт ўтмай қайтиб кетишди. Бу ҳолатни бир неча маротаба кузатган ҳамкасбларимдан бири: «Балким сигарета чеккани келишгандир», -дея сўз қотди. Дарҳақиқат, кўча-куйда қизларни сигарета тутатиб кетишлари тобора кўпайса кўпаймоқдаки, лекин камаймади…

Кейин бир зум тасаввур қилдим. Шу сигаретани тутган «нозик қўлли» ойимчалар, эртага ақлли, диёнатли, балким намозхон ўғилларига не-не умидлар билан сўраб келган онахонларга майда қадамлар ташлаб чой узатишади. Улар ҳақида айтилган, баъзида асли ҳақиқат яширинган таърифларни эшитган совчилар, мисли бошларига «бахт қуши» қўнгандек бешак-бегумон индинига бўлажак куёв билан учрашувни белгилаб кетишади. Ёлғон асносида қурилажак оила келажагини Аллоҳдан ўзга билмайди.

Юқорида келтирилган мисол билан мен ҳамма қизлар ҳам шунақа демоқчи эмасман. Асло! Аксинча, табиатан хушхулқ, ҳидоятли, иймон-диёнатли бўлган қизлар шаънига шу ойимчалар туфайли таъна-дашномлар етмасин, йигитлар қалбида ўзлари тасаввур қилган мўмина қизларга нисбатан шубҳа уйғонмасин дейман. Алҳамдулиллаҳ, Яратган Эгамга минг тасаннолар бўлсинким, ҳаётда ҳақиқий мўминаларни учратдим, уларга дўст тутиндим ва ҳавас қиламан. Уларнинг ҳидояти олдида бош эгаман.

Яна сўзимизга қайтадиган бўлсак, учрашувга чиққан йигитни бир тасаввур қилиб кўринг-а? Нозик хилқат дея саналмиш ой юзли қиз салом берса-ю, сигаретанинг ёқимсиз ҳиди ундан уфуриб турса, қай аҳволга тушади йигит бечора? Ёинки онаси бағрида эркаланиб, майин ҳидидан сармаст бўлиш илинжида онаси сари интилган бола димоғига ачқимтир ифор урилиб, болакайни тўппа-тўғри отаси бағрига етакласа? Майли, уни бола дейлик, неча ёшга кирмайлик барибир онамизга болаларча эркалик қилгимиз келади, уларнинг бағрида ўзимизни кўришни истаб қоламиз баъзида. Ўшанда, муштипар онамиздан келган ёқимсиз ҳид кап-катта бўлган биз болаларга ҳам ёқмайди. Албатта, бу кўргуликдан Яратганнинг ўзи асрасин, омин!

Бундан бир неча ой олдин, мен пойтахтимизнинг номи улуғ фирмаларидан бирида ишлар эдим. Фирма чет элдан мол олиб келиб ташкилотларга тарқатарди. «Балиқ бошдан сасийди» деганлари бежиз эмас экан, чунки ишхонада директордан тортиб то оддий мутахассисгача деярли ҳамма сигарета чекарди (ҳатто бир дугонамнинг ҳам чекиши гувоҳи бўлганимдан кейин унга қандай муносабатда бўлишни билмай бошим қотган). Бунинг устига директор билан гуруҳ-гуруҳ бўлиб чеккан пайтлари ҳам бўлган. Тез-тез, «Илтимос, ташқарига чиқиб чекинглар»,-дея қайта-қайта уқтиришларимга ё зарда аралаш жавоб олардим, ё «уф» дея чиқиб кетишарди (Яратганга минг тасаннолар бўлсин, мен ҳозир ўзга бир ташкилотда яхши ходимлар орасида фаолият юритиб келяпман). Ёки шу каби ҳолатлар кейинги йилларда ташкилотлар орасида одатга айланиб бораётган русмдир?

Сўзимни нубувват эгаси бўлмиш Пайғамбар алайҳиссаломдан ривоят қилинган бир ҳадис ила якунлайман: «Аёлларга ўзини ўхшатган эркакларга, эркакларга ўзини ўхшатган аёлларга Аллоҳнинг лаънати бўлсин». Шу ҳадисни чин дилдан ҳис этиб, ҳақиқатан Яратгандан қўрққан бандаи ожиза, албатта, бундай хатти-ҳаракатларга йўл қўймайди. Агар ҳар биримиз елкама-елка бўлиб шу каби иллатларга қарши турсак, нафақат, бу дунёда, балки охиратда ҳам бизга яхшиликлар раво кўрилгай.

Нафс йўлига кирган киши расво бўлур,
Йўлдан озиб тўзиб, тамом гумроҳ бўлур,
Ётса-турса шайтон бирла ҳамроҳ бўлур,
Нафсни тийгил, нафсни тийгил, эй бадкирдор!
А.Яссавий

Зийнат