Aytib beray rivoyat,
Eshiting qiziq g'oyat.
Qadim o'tgan zamonda,
Oils o'rmon tomonda.
Yashardi kampir-u chol,
Hamda bolasi Jamol
Har kun ertalab kampir,
Qilardi undan xamir.
Xamirdan so'ng qilib non,
Bezar edi dasturxon.
Yurtiga tilab tinchlik,
Chol qilar dehqonchilik
Yashar edi shod xurram,
Yo'q edi tashvishu g'am.
Oqar suvdek shu zayl,
O'tdi o'n oy-u o'n yil.
Bu orada Jamolbek,
O'sdi pahlovon sherdek.

II

Shu yurtda bor edi bir shoh,
Shoh emas go'yo ahmoq.
Ba'zan qilardi hukm,
Xalqni dunyodan mahkum.
Kunlardan bir kuni u,
Elga bo'lib ro'baru
Chiqardi o'z qarorin:
"Yo'q qiling chollar barin
Eb yotar ertayu kech,
Qo'lidan kelmas ish hech .
Biz ularni qilib yo'q,
Xalqni aylaylik tez to'q.
Bazm qilib har oyda,
O'zlari ko'rar foyda
Shohni yomon der ekan,
Qani endi shunday ekan.
Yashirsa otasin kim,
Unga o'limdir hukm".
Tarqaklgan qaror shu dam,
Yetib keldi cholga ham.
Bu xabarni tezda chol,
Aytdi o'gliga darhol:
"Mana bugun ey o'glim
Qayg'u bosdi shod dilim.
To'platib ko'p olomon,
Shoh chiqardi bir farmon.
O'ldirib u chollarni,
Yig'latib bolalarni.
Yurtni qilarmish obod,
Boshlarmish yangi hayot."
Bu gaplarni eshitib,
Olloh nomin yod etib.
O'gil ko'p o'yga to'ldi,
So'ng charchab uxlab qoldi.

III

Tong otmay erta turib,
Otasin sekin urib.
Jamolbek dedi : "Ota,
Dalaga chiqmay poda.
Shoh ko'zidan yashirib,
Keyin tezda shoshilib
Sizni xaltaga solib,
Men toqqa boray olib.
Qani darhol turing siz,
Bu yerdan ketaylik tez."
Chol taqdirga tan berib,
So'ng kiyimlarin terib.
Barin xaltaga soldi.
Ozi ham kirib oldi.
Bu paytda kampir yotib,
Uxlardi xurrak otib.
Xabari yo'q bu ishdan
Kezardi shirin tushda.

IV

O'g'il qopni orqalab,
Yurdi ariq yoqalab.
Toxtamay u yurgancha
Yurdi xayol surgancha
Ko'p yurib so'ng charchadi,
Issiqdan xo'p chanqadi.
Suv izlab yana yurdi,
Va nihoyat suv ko'rdi.
Ko'diyu bosib qadam,
Yoniga keldi shu dam.
Bu yerda buloq bo'lib,
Oqardi ariq to'lib.
Jamolbek qopni qo'yib,
Suv ichdi to'yib-to'yib.
Ota ham chiqib qopdan,
Ichib oldi bu obdan
So'ng chashmaga termulib,
Ko'zlarin oldi yumib.
Birozdan so'ng ushlab bosh,
Ko'zlariga olib yosh.
Chol so'zga kirdi birdan:
Voqif etay bir sirdan.
O'g'lim eshit so'zlarim,
Ko'rdi barin ko'zlarim
Men ham bir zamonlarda
Xuddi shu tomonlarda.
Keltirib o'z otamni
Dilda tutdim motamni.
Yillar qo'shig'in aytar,
Bu dunyo "DUNYO QAYTAR"
O'g'il gaplarni tinglab,
Chol poyiga qo'yib lab
Butun vujudin tig'lab
Yubordi birdan yig'lab.
Bag'rini tig'lab pora,
Uzr so'rab ming bora.
Otasin ushlab qo'ldan,
Yurdilar kelgan yo'ladan.
Jamolbek afsus qilib,
Xato qilganin bilib
Shohga ming la'nat aytdi,
Otasin olib qaytdi.