| Статистика |
XOZIR SAYTDA 15 MEXMON 15 FOYDALANUVCHI 0 |
|
 | |  |
| Главная » 2010 » Январь » 12 » QAYTAR DUNYO
|
Ko’pni ko’rgan bir nuroniy
otahon hikoya qilib bergan
edi:
" Bog’ hovlimiz Bo’rijar
atrofida edi. Yon-atrof
notekis, past-baland bo’lib,
qo’shni bog’ biznikidan
ancha baland, o’rtadagi
devor o’rniga shox-shabba
tashlab qo’yilgan edi. O’n olti
yoshlarda bo’lsam kerak,
bog’da bir o’zim mayday-
chuyda ishlar bilan andarmon
edim. Baqiriq ovoz
kelganday bo ’ldi. O’rnimdan
turib atrofga razm soldim.
Yana haligi ovoz tepa bog’
tarafidan aniq keldi.
Yaqinroq borib quloq soldim:
" Voy musulmonlar, bu
oqpadar meni o’ldirib
qo’yadi”, degan ovoz
eshitildi. Shoxlarning ustidan
sakrab qo ’shni boqqa tushib,
narigi tarafiga yugurib
bordim. Qo ’shnimizning
23-24 yoshlardagi o’g’li qari
otasini ikki yoqasidan ushlab,
qari tutga tirab, beayov
urardi. Men o ’g’lining qo’liga
yopishdim.
- Ey aka, nima qilyapsiz?
U bir qo ’li bilan meni turtib,
ikkinchi qo’li bilan otasini
sudiragancha, ora-sira tepa
boshladi. U baquvvat edi, har
qanaqasiga harakat qilsam-
da kuchim yetmasdi.
- Qoch bizning ishimizga
aralashma men bu yaramasni
o’ldiraman, - deb o’kirardi
oqpadar.
Bor kuchimni yig’dim-da,
uning ikkala oyog’ini
mahkam quchoqlab yiqitib
oldim. Dimog ’imga gupillab
aroqning achimsiq hidi urildi.
Orada aft-basharamga bir-
ikki musht tushdi. Qariya
fursatdan foydalanib qo ’ldan
chiqdi-da surgala-surgala
qarg ’aganicha qochib qoldi.
Men ham turib, bog’imiz
tomon juftakni rosladim.
Allamahalgacha qoshnikidan
baqiriq-chaqiriq, mening
nomimga haqoratlar eshitilib
turdi. Keyin u meni ko ’cha-
kuyda yolg’iz ko’rsa
"adabingni berib qo’yaman”
deb tishini g’ijillatib do’q
qiladigan bo’lib qoldi. Men
ahamiyat bermaslikka
harakat qilardim.
Oradan yillar o ’tdi,ancha
suvlar oqib ketdi. Bog’
hovlimizda ukam, men esa
shahar hovlimizda turar
edim. Lekin ora-sira, ayniqsa
dam olish kunlari bog ’
ishlariga qarashib, hordiq
chiqarib qaytardim.
Kunlardan bir kun xomtok
qilayotsam, qo ’shni bog’dan
qachonlardagidek dod-voy
eshitilib qoldi. Tokqaychini
qo ’ydimu, shaxdam qadam
bilan ovoz kelgan tomonga
yurdim. Devor ustidan o ’tib
olishim biroz qiyin bo’ldi.
Tavba, xuddi bir kinofilmni
takroran ko ’rayotgandek
edim. Otasini bolasi o’sha
qari tutga suyab urardi,
beayov tepardi. Faqat
kaltaklanayotgan men bir
vaqtlar ko ’rgan o’sha oqpadar
edi. U meni ko’rdi-yu:
- Meni bu oqpadarning
dastidan qutqar, bo ’lmasa
o’ldirib qo’yadi, - deb
rahmatlik otasi kabi yolvora
boshladi.
Qattiq hayratga tushgan
edim. Ularga yaqinroq
keldim-da:
- Xuddi shu yerning o ’zida
otang otasini rosa tepkilagan
edi. Qani, o ’g’il bola,
navbating kepti, sen ham
tep-chi, och biqiniga tep, -
dedim.
- Voy-dod, nima deyapsan,
o ’ldirib qo’yadi-ku, insofing
bormi o’zi, dod, - deb baqirdi.
- Kallasiga musht tushir,
shunday qilgan edi otang
otasini, - dedim qo ’lim bilan
ko’rsatib…
Kinoyali so’zlarimga
tushundimi yoki
charchoqdanmi, oqpadar
o ’g’il, oqpadar otasini
urishdan to’xtadi.
Kaltakdan horigan otaning
ko ’zlariga qaradim. "Qaytar
dunyo, qaytar dunyo”, deb
ho’ng-ho’ng yig’lar edi.”
|
|
Категория: ISLOM |
Просмотров: 1082 |
Добавил: R-MADRID
| Рейтинг: 5.0/1 |
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи. [ Регистрация | Вход ] | |
|
|
