("O’zbekiston milliy bog‘i"dagi "oshiq-ma’shuqlar"ning gunohlarini berkitadigan majnuntol haqida bitilgan she’r)

Yo‘limda uchragan majnuntol,
Ko‘nglimda savolim bisyordir.
Har qancha ko‘rinsin qadding dol,
Botiniy manzarang viqordir.

Poyingda "oshiqlar" bir-birin
Visolin topadi bemahram,
Avratdan ayrilgan sochlaring
Ularning gunohin yopgan dam.

Sevgiga yo‘g‘rilgan gunohlar
Qilinar yetkazib maromga.
Allohga osiylar, gumrohlar
Poyingni to‘lg‘azdi haromga.

Hali o‘n gulidan bir guli
Ochilmay, "sevgi" deb turganlar
Qaddingni uy bilib, poyingni
Gunohga ma’qul joy ko‘rganlar.

"Milliy bog‘ ko‘rki!" - bu ta’rifing,
Bul shior aslida kazzobiy
Hazrati Umarlar seni-da
Kesishni sanardi ijobiy.

Har kuni ko‘raman poyingda
Alamli dunyoning hasrati -
Maktabni bitirmay, poyingga
Sevgi deb yo‘l olgan la’nati!!!

Uning ham qaydadir akasi,
G’ururli ukasi bor axir...
Afsuski ana shu kaslar ham
Poyingda bajargan nenidir...

Bo‘lmasa ne deyin, xo‘sh, ayting,
Yoshligim o‘tgan bul maskanda
Nikohsiz tortinmay, uyalmay
Kimnidir tortqilar gazanda.

Kazzoblar madh qildi tinmayin
So‘z ochib sevgi, muhabbatdan.
Gunohlar qaddingni dol qilgan,
Egilib qolgansan UYATdan!