Men sizlarga o'z hayotimda bo'lib o'tkan voqiyani aytib bermoqchiman. Maslahatingizga zor bo'lgaim uchun ham yozishga qaror qildim...
Meni o'qish joyimda bir yigit bilan tanishdim aval do'st bo'ldik, judayam yaxshi, hushmoamla, kungli ochiq yigitga o'xshardi nazarimda. Kegin bir kun meni sevib qolganini birga bo'lishimizni so'radi, men buni undan kutmagandim javobimni yo'q diyolmadim haf qilgim kelmadi lekin ha ham deb javob bermadim, indamasdim, lekin unda kunglim borligini kegin anglay boshladim. Lekin u uzbek emas, boshqa millat azosi. U meni har gal ko'rganda gaplashgisi kelar, lekin gaplashganda esa hayajonlanar edi. Ko'rganida esa bugun juda chiroyli bo'lib ketibsan derdi. Men esa rahmat deb qoyardim. Oradan oylar o'tib unda kunglim borligini sezdim. Buni u ham sezgan bo'lsa kerak.
Shu o'tkan oylar ichida biror marta uchrashuvga chiqib ochig'chasiga gaplashmagan edik. Bizni munosobatlarimizni kursdoshlarimizni hammasi bilar edi. Bazilar Romeo va Julete deyishardi. U bundan 2 kun oldin meni ushrashuvga taklif qildi, quvonchim ichimga sig'masdi. O'qishdan kegin maydonda soat oltida uchrashamiz dedi, men esa ho'p boraman dedim. Chunki u bilan yanada yaqinroq tanishgim u to'g'risia ko'proq narsani bilgim kelardi. Uchrashuvga keldim soat esa olti, men uni kutardim lekin u chi kelmadi. Qo'ng'iroq qilsam olmadi, men esa kutib kelmagandan kegin ketim. Uyga kelgandan kegin yig'lamadim o'zimni yomon ham his qilmadim aksincha hursand edim. Chunki u bilan birga bo'lmasdan oldin qanday insonligini bilganim uchun, xatto qilmaganligim uchun. Endi esa hammasi tugadi, u meni ko'zimga qo'rqoq, juratsiz nomart dek ko'rinyapti. Uni bugun o'qishda ko'rdim lekin ko'zimga qara olmadi uchrashuvga nega kelmading deb so'ramadimham. Gaplashgim ham ko'rgim ham kelmasdi. Sizlar bunga nima deysizlar?... U meni shunchaki aldadimikin, yoki mendan umidini uzganmikin? Imlo xattolari uchun uzr so'riman....
|