 Donishqishloq degan joy
Bordir bizning tomonda.
O'sha qishloq ahlidek
Dono xalq yo'q jahonda.
Jo'yak tortib tomiga
Makka ekkan o'shalar.
Kalishini perronga
Yechib ketgan o'shalar.
Yuz qop ganchni bir yo'la
Suvga qorgan u yerlik.
Echkisini sartaroshga
Olib borgan u yerlik.
Ko'rib minoralarni
O'sha yerlik ulug'lar,
Degan: «Bular teskari
Turib qolgan quduqlar».
Tomdan boshlab uy qurmoq
Bo'lib tikkan xavoza,
Devori yo'q hovliga
O'rnatgan ham darvoza;
Oyga chiqmoq yo'li bor,
Juda oson degan ham,
Temir yo'lni ko'tarsa,
Tayyor narvon degan ham,
Mashinasi bor turib
Minib yurgan xachirga,
Xizmat qilgan «Volga»si
Eshakka yem tashirga,
Pashshaga sopqon otgan,
Qopqon qo'ygan chivinga,
Almashtirgan sarrofdan
O'tgan kunni indinga,
Oy nuriga xum tutib,
Umid qilgan pishloqdan —
Sohibxayol farishta
O'sha Donishqishloqdan.
Donishqishloq qayerda?
O'zimizning tomonda.
O'sha qishloq xalqidek
Dono xalq yo'q jahonda.
Aql ko'plik qilsa, bosh
Yoriladi deb halak —
Boshlariga donishlar
Kiyib yurar chambarak.
Sodda demang ularni,
Ular sodda bo'lmaydi.
Kuldirsa ham sizlarni,
O'zlari hech kulmaydi.
U mashhur Aldarko'sa,
Kalko'saning qishlog'i.
O'zimizning qahramon
Matmusaning qishlog'i.
Kitob bo'lar ta'rifi,
Yozsa ming bir sahifa.
Donishlarning ishidan
Tinglang uch-to'rt latifa...
Qalpoq oldi Matmusa,
Qalpoq desa — qalpoqday.
Uni kiyib Matmusa,
Yigit bo'ldi chaqmoqday.
O'nta qo'yga arziydi,
Yaraqlashi bir jahon.
Bir qarasang — suvsardek,
Bir qarasang — olmaxon.
Qalpoq emas — ertak u,
Qalpoq emas — tilla toj!
Qo'ying-chi restoranda
Yuvmasa hech yo'q iloj.
Kirdilar, o'ltirdilar,
Buyurdilar araqni.
Dono Matmusa uchun
Ichdilar bosh qadaxni.
Qalpoqqa teri bergan
Suvsar uchun ichdilar.
Shunday qalpoqni sotgan
Ovsar uchun ichdilar.
Eslanmagan qishloqning
Itigacha qolmadi.
Maqtalmagan qalpoqning
Ipigacha qolmadi.
Xo'p ichdilar o'ylamay
Hisob-kitob qilmoqni.
Oxirida pul yetmay,
Topshirdilar qalpoqni.
Matmusavoy shahardan
Lagan olib qaytardi,
Yo'l-yo'lakay o'y surib,
O'z-o'ziga aytardi:
Bu laganni ko'tarib
Olib borsam qishloqqa,
Xotin uni albatta
Idish qilar pishloqqa.
Tiyib bo'lmas hech qachon
Bola-chaqa deganni.
Ular pishloq talashib
Sindirishar laganni.
Shunda izlab chegachi
Men notavon bechora,
Qayta kelib shaharga
Bo'ladirman ovora.
Mashoyixlar gapi bor
Ish ko'zini bil, degan.
Har yumushda ertaning
Hisobini qil, degan.
Nima qilsam ekan deb,
Bir dam o'yga toldi u.
So'ng laganni sindirib,
Chegalatib oldi u.
Shunday qilib, uyiga
Qaytdi og'zi quloqda.
Hamma uning aqliga
Qoyil qoldi qishloqda.
Polvon edi Matmusa,
To'rt fil kuchi jam edi.
Qishloqda eng zo'r, ammo
Aqli bir oz kam edi.
Matmusani shundan hech
Ko'zga ilmas edilar.
Qo'rqsalar ham undan, hech —
Hurmat qilmas edilar.
Bir kun dedi Matmusa,
Shunday kuchga egamen.
Shuhratim yo'q el aro,
Beobro'man nega men?
Ot ko'tardim tish bilan,
Kuldi faqat odamlar.
Arzimagan ish bilan
Topdi hurmat odamlar.
Endi men ham kirishay,
Hayron kilay hammani.
Dono bo'lib bir o'zim,
Nodon qilay hammani.
Bo'z ariqda ko'p zamon
Bor eski bir charxpalak.
Ko'ribdiki, bir tomon
Aylanar u g'ildirak.
Balki ming yil narida
Aylangandir shu yo'sin.
Matmusaning davrida
Yangilik bir ish bo'lsin.
Turdi bir oz o'y surib,
Yurdi shaxdam ilgari.
Charxpalakni sug'urib
Shartta qo'ydi teskari.
Bu ijoddan el darak —
Topdi saxar pallada.
Jadal chopar charxpalak,
Lekin suv yo'q dalada.
Uylar axli ulamo
Tuzatmoqning yo'lini.
Mag'rur turar Matmusa
Belga qo'yib qo'lini.
Kim charxpalak kosasin
Yalpoq qilish kerak, der,
Kim kosaga osma sim
Qopqoq qilish kerak, der.
Der idroki eng yuksak
Qashib turib kallani:
— Daryoni sal ko'tarsak.
Sal tushirsak dalani...
— Yo'q, ish bitmas «sal» bilan!
Qishlog'imiz erlari —
Charxpalakni gal bilan
Aylantirsin teskari.
— Yo'q, kuchimiz ojizroq,
Qiynalmasin el joni.
Teskariga oqizmoq
To'g'ri bo'lar daryoni...
Emish, hamon qilar bahs
O'sha qishloq erlari.
Charxpalak-chi, suv bermas,
Aylanarmish teskari.Matmusaga bir kuni
Xotini: «Hoy, er, — dedi.
Hammada bor, menga ham
Tandir qurib ber», dedi.
Pishiq edi Matmusa,
Boshga qo'yib qo'lini,
O'ylab topdi eng arzon
Tandir qurmoq yo'lini.
Dehqonchilik somon, jun,
Loy qorishni biladi.
O'zi tayyor qolip-ku,
Nega pul sarf qiladi?
Loyni qordi, ishlatib —
Zang ketmonu paqirni.
So'ng oftobga cho'k tushib,
Bolalarni chaqirdi.
Qiyqirishib bolalar
Atrofida chopdilar.
Qorni, bo'yni aralash
Loyshuvoqni yopdilar.
Bundoq tandir bo'lmagan,
Yo'qdir hech bir kitobda.
Tandirini Matmusa
Quritadi oftobda.
Qotgan sari tanda loy,
Har bir mo'yi jimirlar.
Chig'anoq qurt singari
Faqat boshi qimirlar.
Ko'p qiynaldi Matmusa,
Mard emasmi — chidadi.
Tandir tayyor, endi mard
Undan qandoq chiqadi?
Pilla yorar kapalak,
Qil sug'rilar xamirdan.
Lek Matmusa chiqolmas
O'zi qurgan tandirdan.
Yetar yetti qo'shniga
Uning nola-xonishi.
Maslahatga yig'ilar
Qishloq ahli donishi.
Qim der: E vox, bechora,
Kim der: Ko'ring taqdirni.
Baxs boshlandi — masala:
Butun olmoq tandirni.
Oxir dedi bosh hakam
Chimirgancha qoshini: —
Bir chora bor: arralang
Matmusaning boshini.
Mayli, dedi Matmusa,
Rozi bo'lmay netayin,
Bilmadinglar qadrimni,
Hammang jinni, betayin.
Kessangizlar boshimni,
Men niyatga yetarman.
Boshim olib bu yerdan
Biror yoqqa ketarman.
O'zi tandir qurolmay,
Ko'nib oxir taqdirga,
Shahar tomon yo'l oldi
Matmusavoy tandirga.
Tandir bozor qizigan,
U tushgacha aylandi.
Va nixoyat bozorning
Zo'r tandiri saylandi.
Chertsa, uch kun jaranglar,
Bir umrga yetadi.
Lekin uni qishloqqa
Qanday olib ketadi?
O'ylab ko'rsa, eshakka
Ortmoqning yo'q chorasi.
Ortganda ham arqonlab
Tortmoqning yo'q chorasi.
Ahli bozor yig'ildi,
Qizib ketdi maslahat.
Barchada bir shu tashvish,
Hammada shu o'y faqat.
Kengashildi, o'ylandi,
Mindirildi oxiri
Eshagiga — Matmusa,
Matmusaga — tandiri.
U shod, bundoq tadbirni
Topmas eng zo'r topqir ham.
O'zi yayov qolmadi,
Zap o'rnashdi tandir xam.
«Hayyo-hayt» deb yo'l oldi
Donishqishloq tomonga.
Mana, tandir ichidan
Qarab borar osmonga.
Har qanchaki intilar
Matmusa yo'l ko'rolmas.
Mening uyim qanda? — deb
Odamlardan so'rolmas.
Ketib borar tavakkal,
Ko'kka qarab «Tangrim! — der,
Meni qilma sharmanda,
Eshagimga aql ber».
Bedapoya ko'rganda
Eshak sho'rlik netadi?
Qishloq qolib Mag'ribda,
Mashriq tomon ketadi.
Kun botaru shom tushar,
Yulduz chiqar osmonga,
Hamon borar Matmusa,
Yetmas manzil-makonga.
Deydilarki,to bu dam
Yo'lda emish Matmusa.
Boshi ham yo'q, cheki yo'q
Cho'lda emish Matmusa.
Ayo do'stlar, adashgan
Bir mo'mindan kulmaylik.
Matmusadek o'zimiz
Tandir kiygan bo'lmaylik!
Safar qildi Matmusa
Olisdagi shaharga.
Ul shaharda yo'liqdi
Bir hur pari-paykarga.
Bo'ydoq edi Matmusa,
Uzoq turmay o'ylanib,
Qishlog'iga qaytdi u
Ul sanamga uylanib.
Xech gap emas baxt kelsa,
Aytar omad deb buni:
Uch oy o'tmay jononning
Yaqinlashdi oy-kuni.
Hamma hayron, hamma lol:
«Biz bir yilcha kutardik,
Matmusaning xotini
Chiqib qoldi udarnik».
Ne ekan deb, shoshilib
Zarbdorlikning bu siri,
Chopib keldi suhbatga
Donishgazet muxbiri.
«Biz ham chetda emasmiz,
Biz ham sherik mehnatga», -
Deb Matmusa tirjayib,
Qo'shiladi suratga.
Ertasiga bu xabar
Tarqab ketdi har yokda.
Sarlavha ham chiroylik:
«Ilg'or o'rnak — qishloqqa».
Xat ёg'ilar erlardan:
«Tashabbusni qo'llaymiz!
Xotinlarni tajriba
Almashishga yo'llaymiz!»
Alvon-alvon shiorlar
Paydo bo'lar har joyda:
«Yangilikka — katta yo'l!»
«To'qqiz oyni — uch oyda!»
Hay'atlarda kekkayib
Yayrab yurar Matmusa.
Biz undoq, biz bundoq deb
Sayrab yurar Matmusa
Alqissa shu — ba'zida
Shunday bo'lib qoladi —
Birov qilib mehnatni,
Birov obro' oladi.
Oppoq ko'ylak, yangi shim
Kiyib olib bayram kun,
Uyga qaytar Matmusa
Shirin bo'lib kechqurun.
Qaytar zavqqa qo'shib zavq,
Ham kuch qo'shib kuchiga.
Bir payt ko'rsa, allakim
Simyog'ochning uchiga —
Qog'oz osib qo'yibdi,
Ikki qator yozib xat.
O'qimoqqa Matmusa
Harchand qilar harakat —
U tomondan qaraydi,
Qaraydi bu tomondan.
Bilmay ketsa ne xat bu,
Chiqa olmas armondan.
Qiziquvchan ishtiyoq
Unga tinchlik bermasdi.
Ko'ylakni ham ayamay
Simyog'ochga tirmashdi.
Chiqdi, ko'rdi, o'qidi,
Kim aqldan ozibdi?
«Ehtiyot bo'l, simyog'och –-
Bo'yalgan», deb yozibdi.
O'qidiyu tanidan
Chiqib ketdi muzdek ter,
Uyga kelib daftarga
Yozib qo'ydi to'rt yo'l she'r:
«Ey, odamlar, bilishdan
O'zingizni tiymanglar.
Qiziquvchan bo'lsangiz,
Yangi ko'ylak kiymanglar!»
Ko'chma muzey kelibdi
Bizning Donishqishloqqa.
Eshitdiyu Matmusa,
Shoshib qoldi u ёqqa.
Ko'rdi borib mo'ylovdor
Qilich taqqan zotlarni.
U zotlaring ostida
Gijinglagan otlarni.
Ayniqsa, deng, ayollar,
Qarab-qarab oldi u.
Boqib ba'zi suratga,
Surat bo'lib qoldi u.
Biri biridan qiziq,
Bir-biridan zo'r, ammo
Abstrakt san'atga
Tushunmadi mutlaqo.
Dedi: shu suratga ham
Pul to'lashar, hoynahoy.
Demak, rassom ishi zo'r,
Demak, rassom juda boy.
Dedi: san'at kim uchun?
San'at hamma uchunmi?
Men ham endi bu ishda
Sinab ko'ray kuchimni.
Qat'iyatli Matmusa,
U orziga so'z oldi.
Uyga kelib sandiqdan
Paytavalik bo'z oldi.
Tog'oraga rang qordi,
Bo'lsin uchun sozgina,
Qo'shdi tarnov suvidan,
Qo'y qiyidan ozgina.
Qo'lcho'pni siz so'ramang,
Topqirlikdan kamoli —
Guldek mo'yqalam bo'ldi
Echkisining soqoli.
Toldan ёg'och kesdiyu
Chorcho'pni ham bopladi.
So'ng u turfa matoga
Turfa rangni chapladi.
Qarabsizki, rasm taxt,
Shartta qo'yib imzoni,
Olib keldi muzeyga,
Lol qilgani dunyoni.
Ko'rinarli joy topib,
Osdi uni devorga.
Allaqanday «izm» deb
Yozib qo'ygan qatorga.
Ertasiga keldilar
Mutaxassis xodimlar.
Ya'ni, o'sha «izm»ning
Piri bo'lgan olimlar.
Qaradilar, ko'rdilar,
Hech tish o'tmas anglarga.
Kim der: Ko'ring uslubni.
Kim der: Qarang ranglarga.
Bu G'arbdagi zo'r usul
Antirasm, der birov.
Primitivizmda
Yangi oqim, der birov.
Xullas, ko'chma muzeydan
Bu surat xam joy oldi.
Matmusaga pul chiqib
Bitta saman toy oldi.
Ey, yoronlar, borsangiz
London, Parij, Rumoga,
Muzeylarda bir qarang
O'sha tanish imzoga.
Jilva qilib o'zgacha,
Bo'y taratib turibdi.
Matmusa chizgan surat
Dunyo kezib yuribdi.
Matmusa qo'y sotgani
Shaharga kelib qoldi.
Qaytishda bitta qo'yning
Puliga dutor oldi.
Uyga kelgach, yo'lakka
Bog'ladiyu otini,
Zavqi sig'may yurakka,
Chaqirdi u xotinni.
Mana, xotin, ko'rib qo'y,
Manovni dutor deydi.
Manov bog'ichni parda,
Manov ipni tor deydi.
Manov quloq, bu xarrak,
Ya'ni, eshak boladir.
Shaharlik uni bunday,
Bunday qilib chaladir.
«Munojot» deb otini,
Matmusa kuy chalibdi.
Quloq solib xotini,
Rosa qoyil qolibdi.
Depti:
Rahmat, shaharlik—
Yaxshi cholg'u beribdi.
Faqat bitta narsaga
Aqlim yetmay turibdi.
Bir mahal bobomda ham
Shunday cholg'u bor edi.
Esimdan adashmasam,
O'sha ham dutor edi.
Lekin u chalmay turib,
Qulog'ini burardi.
Barmog'i ham manov ip
Ustida yugurardi.
Sen bo'lsang, bitta yerni
Tutgancha qolaverding.
Bir xil ting'ir-ting'irni
Qo'ymasdan chalaverding.
Jahli chiqib Matmusa,
Xotinini so'kibdi.
Ketgan qo'yi uchun ham
Alamini to'kibdi:
«Ey, xotin, sen eringga
Nodon gapni deb qo'yding.
Nima bo'ldi? YO qarib
Es-hushingni yeb qo'yding?
Bobong qo'li dutorda
Yugursa, yugurgandir.
Sho'rlik kerak pardani
Topolmay qidirgandir.
Endi men chalganimda
Og'zingni yum, jim, depti.
Bobong parda qidirgan,
Men uni topdim, depti.
Matmusa shunday qilib,
Ko'kragini keribdi.
Erini dono bilib
Xotin ham tan beribdi.
Alqissa shu: Mashshoqlar
— Qidirishni tashlasin.
Kerak pardani topgan
Matmusalar yashasin!
Beish qoldi Matmusa,
Endi ne qiluv kerak?
Bir tovuqqa albatta,
Ham donu ham suv kerak.
Bekor qolsang yostiq ham,
Yonboshingga botadi.
televizorga tokay
Termilgancha yotadi?
Oinai jahonda
Kuylamagan og'iz yo'q.
O'ylab ko'rsa o'zidan
O'tadigan hofiz yo'q.
O'yladi, avval boshni,
So'ng yonboshni qashladi.
To'rtta odam yig'ilsa
Qo'shiq aytaboshladi.
Eshitarmi odamlar,
Eshitmasmi, ishi yo'q?!
«Bog' aro»ni ko'tarar,
Bas, deydigan kishi yo'q.
O'zi bo'lar mahliyo
O'zi aytgan kuylarga.
Taklif bo'lsa, bo'lmasa
Boraverar to'ylarga.
Matmusa kelgan yerdan
Qochar bo'ldi odamlar,
Tunlar quloqqa yostiq
Bosar bo'ldi odamlar.
Oqsoqollar dedilar:
Bir ilojni o'ylaylik.
Matmusani qishloqqa
To'ra qilib qo'yaylik.
Bo'lsa katta amaldor,
Kursisi baland bo'lsa:
Majlis, qabul, nutq, safar
Xullas doim band bo'lsa.
Balki qo'shiq aytishga
Vaqti qolmas, ulgurmas.
Amalidan uyalib
Hofizlikni ep ko'rmas...
Kelishdilar, Matmusa
Endi qishloq to'rasi.
Ko'payib qoldi, ko'ring,
Qadrdoni, jo'rasi.
U kursida o'ltirar,
Qo'lni qo'yib beliga.
Yana ham qiyin bo'ldi
Donishqishloq eliga.
Kimki biror ish bilan
Huzuriga kiradi —
Matmusa arz eshitmas,
Qo'shiq aytib beradi.
Chidab sukut saqlagan
Marhamatga esh bo'lur.
Qo'shig'ini maqtagan
Albat ishi besh bo'lur.
Oqibat Matmusaning
Kasali battar bo'ldi.
Sahar boshlab ashula
Kechgacha aytar bo'ldi.
Oqshomlari guzarda
Avjni olib turadi.
Eshitsang-ku xo'bu xo'b,
Eshitmasang — uradi.
To'ra bo'lgach, boshqa xil
Ovozlarni yo'kotdi.
Meni kulgi qildi, deb
Xo'rozlarni yo'qotdi.
Donishqishlosda endi
Boshqa biror qo'shiq yo'q.
Birgina Matmusaning
Qo'shig'iga to'siq yo'q.
Odamlar ijirg'annb,
O'qchib quloq soldilar.
Iloj qancha, oxiri
O'rganib ham qoldilar.
Hatto qo'msab, noyob deb,
So'ylar bo'ldi xaloyiq.
Matmusaga o'xshatib
Kuylar bo'ldi xaloyiq.
Qarsak, olqish, madhiya
Avjga chiqib basma-bas,
Xalq dedi: bizga endi
Boshqa qo'shiq kerakmas.
Hammamiz bu qo'shiqning
Fidoyisi bo'larmiz.
Uni aytib yashadik,
Uni aytib o'larmiz.
Alqissa, bulbuli yo'q,
Xo'rozi yo'q ul ma'vo —
Donishqishloqda xamon
Yangrar yolg'iz bir navo.
Savdo qilib Matmusa
Qaytar ekan yo'liga
Tushib qoldi shaharlik
O'g'rilarning qo'liga.
Yechintirdilar avval
So'ng do'pposlab urdilar
O'chsin deya ovozi
Karnay chalib turdilar.
Shu-shu ko'p yil Matmusa
Bu shaharga qaytmadi
Ichga yutdi alamin
Hech kimsaga aytmadi.
Aytsa nima, el faqat
Kulgi qilar ermaklab,
Qariganda nihoyat
Nabirasin yetaklab.
Matmusa yana o'sha
Shahar sari yo'l oldi
Bu safar katta to'yning
Ustidan chiqib qoldi.
G'at-g'at karnay, nog'ora
Takatumni urardi
Matmusadan nabira
Bu nima, deb so'rardi.
Bobo aytar: bu ishni
Mendan so'rma, bolajon,
Bir sho'rlikni hoynahoy
Qilmoqdalar chalajon.
Do'stlar kulmang, bu hikmat
Matmusadan qariroq,
Nog'orayu karnakdan
Yuring doim nariroq.
Mehmon juda azizdir
Donishqishloq tomonda
Derlar, mayli biz o'lsak
Mehmon bo'lsin omonda.
Mana, shaharlik mehmon
Qishloq kezib yuribdi.
Unga go'zal tabiat
Ma'qul bo'lib turibdi.
Ayniqsa to'palon soy
Mehmonga ёqib ketdi,
Ox-oh deb suvga tushdi,
Tushdi-yu oqib ketdi.
Goh cho'kar, goh ko'rinar,
Dod solar: «Qutqaringiz»,
«Spasite», «dast bideh»,
«O may frend, SOS, pliz».
Ispancha, portugalcha,
Lotincha qichqiradi
Belni ushlab Matmusa
Hayron bo'lib turadi.
«Shuncha tilda dodlashni
O'rganish havasmidi,
Undan ko'ra suzishni
O'rgansang bo'lmasmidi».
O'lar holga yetganda
Suv kirib tomog'idan
Mehmonni olib chiqdi
Ushlab bo'yin bog'idan.
«Shaharlik shaharlikda»
Der Matmusa ko'nglida,
Kerakli arqonini
Olib yurar bo'ynida.
Qirg'oqqa chiqdi shoshmay
So'ng aqlini yuritib
Arqonidan daraxtga
Osib qo'ydi quritib.
Matmusaning eshagi aynib qoldi daf'atan
Yaqinlaship bo'lmaydi na orttan na orqadan
QO'sh-qavat arqonni ham uzar bo'ldi haromi
Xangraganda olamni buzar bo'ldi xaromi
Yaqinlashib bo'lmaydi, koptok qilib otadi
Bo'ldi, endi Matmusa eshagini sotadi.
Lekin qadimdan qolgan bozordagi qoida
Nima sotsang aybini aytish kerak joyida
Hech kimsa Matmusadek qiyin xolga qolmaydi
Bachchag'arni aybini aytsang birov olmaydi
Aytmasang, yana gunoh, Matmusa ko'p o'yladi
O'ylab - o'ylab bozorda shunday deya so'yladi
Eshagim bor xaloyiq, o'ta yuvosh jonivor
O'zi eshak bo'lsa ham to'rtta otning kuchi bor
Eshagim chaqqon eshak, ko'p xushnafas eshagim
Lekin bitta aybi bor: odam emas eshagim
Bozor axli kulardi: "shunaqa ham bo'larmi?"
"Eshak axir eshakda, eshak odam bo'larmi"
"Boshqa aybi bo'lmasa bunday jonvor qayda bor"
Eshakni olib ketti arzonga bir xaridor
Qutuldim dep azobdan xursand bo'ldi matmusa
Pulni cho'ntakka solib uyga qaytti Matmusa
Qaytdi-yu, qoldi xayron: axvol o'sha kechagi,
Og'ilda bog'liq turar pishqirgancha eshagi
Aftodaxol xaridor yig'lab turar qoshida
Qo'li, oyog'i bog'liq, to'rtta g'urra boshida.
Matmusaga der: "Inson, iymoningdan qayttingmi?!"
-Eshak sotting, "tepadi", "tishlaydi" dep aytingmi.
Eshak emas ajdarku bu maxluqing, meni yer.
Mening boshqa gapim yo'q, eshakni ol, pulni ber.
Matmusa der "men senga bu eshakni sotganman"
-Xush yor bo'l dep tayinlab, odammas deb aytganman
Do'stlar siz ham Matmusa hikmatin unutmanglar
Eshaklardan hech qachon odamiylik kutmanglar
Bir kun do'stim Matmusa chuqur o'yga tolibdi,
Barcha dono fikrini bir mezonga solibdi.
"Xozir men ham biznesmen, omad quvgan bolaman.
Ish joyimda maoshni juda katta olaman.
Yana buning ustiga oylik oshgan o'tgan oy,
Xammasini bir olsam, qay cho'ntakka solaman?
Men xam endi boyvachcha bolalardek bo'layin,
"ASAKA BANK" plastik so'm kartasin olayin.
Uch foizdan har oyda foyda zarar qilmaydi,
Eng muhimi, xotinim pul olganim bilmaydi!
Bir million bo'lsa ham cho'ntakka joy bo'ladi
Agar naqd pul bo'lsa bormi, somon qopga to'ladi.
Buni kazo kazolar "Avtoritet" deyishar
Matmusaning kimligin ana shunda bilishar".
Shu xayolda Matmusa "so'm kartochka" olibdi,
Barcha oylik maoshin shu xisobga solibdi.
Pul ko'payib xisobda yurar og'zi quloqda.
Biroq, tinglang, xangomaning eng qizig'i bu yoqda:
Endi do'stim Matmusa choyxonaga bormaydi,
Sababi choyxonada "so'm kartochka" olmaydi.
Bankomatda naqd pul yo'q, kassir bola avraydi,
Uyga borsa xotini pul bering deb javraydi.
Ichmay qo'ydi aroq ham, nos xumori qilmaydi,
Axir oddiy nosfurush terminalni bilmaydi.
Kartochkada mablag'i kundan kunga oshadi,
Lek qarzdor xammadan, sabr kosa toshadi.
Xullas do'stim Matmusa pul topolmay netadi?
Tashlab bola chaqani Toshkent tomon ketadi!
Shunday qilib Matmusa boy bo'libdi nixoyat,
Aytib bersam yo'lini, bo'lar yangi xikoyat.
|
