Bir kishi mashinasini katta tezlikda boshqarib ketayotgan edi. Yo‘lda uni yo‘l harakati xavfsizligi xizmati nazoratchisi to‘xtatdi.

Nazoratchi dalolatnoma yozmoqchi bo‘ldi. Haydovchi tanish-bilish, yana bir narsalarni har qancha o‘rtaga solmasin, nazoratchi yozishdan to‘xtamadi.

Haydovchi u bilan tortishish befoyda ekanini bilib, mashinasiga borib o‘tirdi. Nazoratchi esa qo‘lidagi dalolatnomani haydovchiga tutqazib, o‘zi ketdi.

Haydovchi qo‘lidagi qog‘ozga qaradi, unda shunday so‘zlar yozilgandi:

“Meni ikki farzandim bor edi. Bir qizcham va bir o‘g‘lim. Qizalog‘imni katta tezlikda kelayotgan mashina urib ketdi va u olamdan o‘tdi. Haydovchi biroz muddat jazosini o‘tagach, yana oilasi bag‘riga qaytdi, men esa hamon qizalog‘imni sog‘inaman. Onasi esa qizalog‘imiz dardida ado bo‘ldi. Iltimos, tezlikni oshirma, meni bittagina farzandim qoldi, xolos. Undan ham ajralsam, menga bu dunyoda yashashdan mazmun qolmaydi”.