Ikki xotin qilgan gunohlariga tavba-tazarru qilish uchun donishmand huzuriga keldilar. Bulardan biri hali yosh, ikkinchisi esa qirq besh-elliklarga kirgan xotin edi. Yosh xotin o`zining zo`r gunohli ekanini bilib, shu qilgan gunohi uchun qayg`urardi. Katta yoshli xotin esa o`zini xudojo`y hisoblab, ba`zi mayda-chuyda gunohlardan bo`lak gunoh qilmaganiga ishonardi va buning uchun o`z holidan mamnun ham edi.
Donishmand ulardan qanday gunohdan azoblanayotganlarini so`radi. Yosh xotin ko`zlaridan yosh to`kib:
- Men juda zo`r gunoh qildim: erim bilan urishdim, qattiq-qattiq so`zlar aytib, uning ko`nglini vayron qildim, - dedi. Katta yoshli xotin:
- Men xudojo`y xotinman, ehtimol ba`zi mayda-chuyda gunohlar qilgan bo`lsam bordir, ammo zo`r gunoh qilmaganimga ishonaman, mayda gunohlarimga tavba qilsam bas, - dedi.

Donishmand bularning so`zlarini diqqat bilan tinglab, yosh xotinga:
- Mana shu bog`chaning chetida anchagina katta-katta toshlar yotibdi. Shulardan o`zing ko`tara oladigan bir toshni olib kel, - dedi.
Katta yoshli xotinga:
- Sen har qaerdan mayda toshlarni terib, bir xaltaga solaver, xaltang to`lgandan keyin olib kel, - deb buyurdi.
Xotinlar uning buyrug`ini bajardilar. Yosh xotin katta bir toshni, katta yoshli xotin esa bir xalta to`la mayda toshlarni keltirdi. Donishmand har ikki xotinning keltirgan toshlarini ko`zdan o`tkazgandan so`ng, ularga:
- Endi keltirgan toshlaringizni o`z joylariga eltib qo`ying, - dedi.
Xotinlar toshlarni olib ketdilar. Katta tosh keltirgan yosh xotin toshini yanglishmasdan joyiga eltib qo`yib, darrov donishmand yoniga qaytib keldi. Katta yoshli xotin esa har bir toshni qaerdan olganini bila olmay garang bo`ldi. Donishmand har ikki xotinga qarata:
- Gunohlar ham shu toshlar kabi katta yoki kichik bo`ladi. Mayda gunohlarga e`tibor bermasak, keyinchalik katta gunohlar qilishga o`tamiz. Shuning uchun, mayda gunohlardan ehtiyot bo`linglar, - dedi va yosh xotinga:
- Sen og`ir toshni qaerdan olga¬ning¬ni esingdan chiqarmay, yana o`z joyiga eltib qo`yding. Shunga o`xshash qilgan aybing, gunohingni ham unutmay qayg`urding, vijdonan azoblanding, tavba qilding, shu bilan gunoh shumligidan qutulding,- deb qo`shimcha qildi-da, o`zini begunoh hisoblaydigan xotinga:
- Sen mayda toshlar o`rinlarini unutganing kabi mayda gunohlaringni ham unutgansan, asta-sekin gunohlar loyiga botganingni ham sezmay qolgansan. Tavba qilish o`rniga, «Gunohim kam» deb kekkayib yuribsan. Darhol tavba qil, shoyad hidoyat topsang, - dedi...

(Marifat gulshani gazetasi)