Кўпдир аёллик шаънига

Бефарқ боққан аёллар,

Оқибатда кўз ёшлари

Сойдек оққан аёллар.

Гулдай аёлларинг кириб

Гўзаллик деган уйга,

Гўзал бўлдим деб чиқсалар

Тушиб кулгили кўйга.

Узун сочлар калта бўлиб,

Айланар сап-сариққа,

Ярим очиқ кўкрагида

Кўзинг тушар «ариқ»қа.

Қалин қаро қошлар гўё

Игна мисол терилган,

Қошлар териб ташлашгамас,

Ҳусн учун берилган!

Кўз-қовоқлар кўм-кўк, худди

Эри уч кун ургандай,

Лабга турли бўёқ берган

«Ҳалиги»ни сургандай.

Гулдай юзга уч-тўрт қават

Сунъий сувоқ сувалган,

Бўйнида-чи, шода симлар

Чувалчангдай чувалган.

Бул «ясама қўғирчоқ»қа

Қалбинг қандай очасан,

Тирноқларин кўргандаёқ

Жонинг сақлаб қочасан.

Енг, ёқасиз калта кўйлак

Худди тарс ёрилгудек,

Шуми чирой, бўлсаким ул

Тупроққа қорилгудек?!

Зиён-заҳмат тегмасин, айт,

Аллоҳ берган чиройга,

Ахир пардоз бермаслар-ку,

Доғли саналган ойга.

Бундай «ўздан кетиш»лари

Бўлди ўзидан кетсин,

Босит билиб берган борки,

Чиройга нима етсин!

Баъзи хотин хонадонда

Эрга ташланар тикка,

Хонадонда хўжайиндай

Даъво қилар эрликка.

Эр додини бериб бу «эр»,

Бул иши камдай тағин,

Кўча-кўйда ҳам «зўр» эрур,

Жиловламасдир жағин.

Эр ўрнида кўрмай эрни

Бигиздай бармоқ санча,

Эрни ҳайдаб, боши «очиқ»

Юрганлар сони қанча.

Қилар иши шаробхўрлик,

Тортиб турли тамаки,

Тунларда-чи, турли меҳмон,

Турли-туман «амаки»...

Чала ярим пардоз қилиб,

Қўлга қўйиб хинолар,

Қилар очиқ-ойдин гуноҳ,

Очиқ-ойдин зинолар.

Буни гўё гўзал ҳаёт

Билиб кайфин суришар,

Ё, алҳазар, бу не билсанг,

Башаралар буришар.

Дегинг келар «Аёл бўлиб

Бурчинг билганинг қани?!,

Эрга аёл итоати –

Бу Ҳаққа бош эггани!

Унутмагин аёллигинг

Ҳар кеч, ҳар тонг эрталаб,

Ҳақ асрасин бўлишингдан

Ҳар кун ҳар хил эр талаб!».

Ҳар аёлда иффат, иймон

Бўлмасин ҳеч мосуво,*

Ҳар аёлга инсоф истаб

Қўл очиб қилгум дуо...

Нима бўлди кўп эрларга,

Балки жинлар чалишган?!

Назаримда, кийимлари

Хотин билан алишган.

Бозор, кўча айланарлар

Кийиб ич кийимини,

Чунки хотин тортиб олган

Устга кияр шимини.

Шим деб кийган калта шими

Аранг ёпар сонини,

Балки кўз-кўз қилмоқ бўлар

Эркаклик нишонини?!

Ахир тўғри киймайсанми,

Ота-бобонг не кийган,

Алар кофирча кийимдан

Ҳар дам ўзларин тийган.

Сочлар сал кам белда, тайёр

Пилик солиб ўргудай,

Чин инсоннинг бу ҳолатни

Кўзи йўқдир кўргудай.

Ҳужжатида эркак бўлиб,

Қулоққа тақса балдоқ,

Ўз эркаклик вазифасин

Бажараркан ул қандоқ?!

Яна қизиқ, қўл-бўйинга

Турли тақин тақишлар,

Тутиб турли тамакини,

Чапиллатар сақичлар.

Отилгайдир оғизлардан

Ҳар турли шалоқ сўзлар,

Бир маъно йўқ жаланглаган

Кўзлар фойдани «кўзлар».

Бундай ҳол бор барча юртда,

Ҳар бир қишлоқ, овулда,

Чунки хаёл Ҳақда эмас,

Хаёллар бари пулда!

Хаёлларда ҳар беҳаё

Харом ишни ўйлашлар,

Ўйламасдир оиласин,

Хаёлида «ўйнаш»лар.

Яна не деб таъриф қилай

Зотингнинг бундай касин?

Таъриф тамом... Тез айт унга,

Тезроқ қилсин тавбасин!

Гўзал бўлсин ҳар ҳолатинг,

Сўзларинг бўлсин болдай,

Эркак эркак бўлиб қолсин,

Аёл қолсин аёлдай!

Сўзларим ноўрин бўлса

Мендан қилмагил араз,

Истарамки, сендан кетсин

Ҳар турли иллат, мараз!

Ширин бўлсин сўзинг, бўлсин

Қалб гўзал, иймон гўзал,

Барча дил бир гўзал бўлса

Бўлгайдур ҳар ён гўзал!

Гўзал сўзи недур ўзи? –

Аввал Ҳаққа ёқишдир,

Барча бирдай ул нарсага

Ҳавас билан боқишдир!