|
Sen chiroyli qiz eding,
Sen chiroyli kularding. Sal xunukroq bo‘lsayding O‘zimniki bo‘larding.
Men ketaman, gulg‘uncha, Qarab qolmagin, dedim. Men murodga yetguncha Qarib qolmagin, dedim.
Visol nima, dedim men, Hijron kerak she’r uchun, Qiynoq kerak she’r uchun Armon kerak she’r uchun.
Qattiq boqding so‘nggi payt, Labing titradi lekin: «Yaxshi ko‘rasanmi, ayt, Yaxshi ko‘raman, degin!»
O‘yin qildim, ko‘nglingni Kapalakdek haydadim. Sendan topgan so‘zimni Chaynab yutdim, aytmadim.
Xayr, qishloq, men ketdim Orzuli ko‘nglim bilan, Sevgim ko‘zin berkitdim Qalamli qo‘lim bilan.
Atay qildim hammasin, Atay seni kuydirdim. Ochildi she’r sahnasi – Bari yolg‘on, uydirma.
Bilib turib kechdim men Eng chiroyli olamdan. Arosatga tushdim men – Na shoir, na odamman.
Qalbqozon qaynay-qaynay, Quyuldi, cho‘kdi sekin: «Yaxshi ko‘rasanmi, ayt, Yaxshi ko‘raman, degin!»
Umr ketgani sari Yo‘qliging seziladi. Seni o‘ylab tunlari Yuragim eziladi.
Uyimga keldi boylik, Etakladi omadim. Ammo sendan chiroyli Va g‘amgin she’r topmadim.
Men kim edim, ne uchun Shuncha yo‘lim qarading? Xazon bo‘lding men uchun, Meni kutib qariding?
Salom, qishloq, men keldim Alamli ko‘nglim bilan. Yonimda xushnud kelin, Erkatoy o‘g‘lim bilan.
Oqshom payti ko‘chadan Bir tovushni ilg‘adim, Turib oyoq uchida Yurak yutib, tingladim.
Kimdir mening o‘g‘limni Erkalardi, suyardi. Mittigina qo‘lini O‘pib-o‘pib qo‘yardi.
Bir gap so‘rardi tinmay, Javob kutmasdi lekin: «Yaxshi ko‘rasanmi, ayt, Yaxshi ko‘raman, degin!»
|