Laylak Qor Hotiralarni qo’zg’ab yog’ib berdi laylak qor. Yana esimga tushdi ul bevafo go’zal yor hop ajoyib dam edi qorli qirovli kunlar masrur edim baxtimdan shirin tush ko’rib tunlar laylak qor yoqanida uni ilk bor ko’rgandim ko’rib uni qalbimda sehrli his tuygandim. U turardi qarshimda shiringina jilmayib qor shu onda atayin yog’ar edi kuchayib men hech ko’z uzolmasdim betakror ko’zlaridan maftun bo’lib qolgandim samimiy so’zlaridan u juda dilbar edi kulib turardi yuzi kulgichlarda yashirin bor edi shirin nozi ilk muhabbatim edi ul bevafo go’zal yor uchratgandim men uni yoqqanida laylak qor samimiy suhbatidan zavq olardim bir jahon uchratmagandim avval bundayin shirin zabon qo’l ushlashib yurardik bog’lar ichra ikkimiz hayolimda bir umr buzilmasdi sevgimiz sirdoshim edi tanho ul bevafo go’zal yor tanishgandim u bilan yoqqanida laylak qor ko’zimizga tikilib tinmay suhbat qurardik yoz oylari qirg’oqdan chig’anoqlar terardik ahdu paymon qilgandik ul bevafo yor bilan qasam ham ichgan edik oppoq nafis qor bilan tunlar uhlamasdan o’ylab chiqardim uni u also sevmas ekan sezmas ekanman buni afsus meni tark etdi u bevafo go’zal yor sevgan edim men uni yoqqanida laylak qor ko’rdim boshqasi bilan yurardi bevafo yor samodan esa tinmay yog’ar edi laylak qor hotiralarni qo’zg’ab yana yog’di laylak qor yurib borardim sekin kumush qish fasli edi osmondan biram go’zal laylak qor yog’ar edi nogoh nazarim tushdi ul bevafo go’zalga negadir harakati o’xshardi telbalarga jinni bo’lib qolgami deb o’yladim men uni surishtirib so’ng bildim haqiqatligin buni aqldan ozgan edi ul bevafo go’zal yor shunda ham esa tinmay yog’ar edi laylak qor so’ng biroz vaqtlar o’tdi balki oylar balki yil bir fojea bo’lgandi aytolmaydi buni til eshitdimu yig’ladim kelmas edi ishongim har qancha bo’lganda ham men uni sevar edim olamdan o’tga edi ul bevafo go’zal yor doimgiday samodan yog’ar edi laylak qor bevafo bo’lsada u yashab yursa bo’lardi hayotda baxtli yursa ko’nglim nurga to’lardi qalbim tig’langan edi endichi nima bo’ldi o’n gulidan bir guli ochilmaganim so’ldi so’ngi vaqatda negadir ko’proq yolg’iz yurarkan laylak qor yoqanida to’yib to’yib yig’larkan yoz oylari ham yolg’iz dengizlarga borarkan qirg’oqlardan erinmay chig’anoqlar terarkan avvalgiday shirinmas ekan uning so’zari mayus tortib qolibdi hato humor ko’zlari ohir jiday olmasdan joniga qasd qilibdi tig’ni olib qo’liga tomirlarin tilibdi yiqilibdi shu onda ul bevafo go’zal yor qonga belanib qopdi zamin uzra yoqqan qor bevafoyim go’zalim nega meni yark etdin bechora oshig’ingni sen yolg’iz tashlab ketding juda qatiq sevardim tashlab ketgan bo’lsangda unitolmayman seni gar marhuma bo’lsangda huzurinfa borgandim ey bevafo go’zal yor qabring ustiga tinmay yog’ar edi laylak qor o’ksib o’ksib yig’ladim bag’rim bosib qabringa bevafo bo’lsangda sen yetar edim qadringa hotiralarni qo’zg’ab endi yog’ma laylak qor o’rik qiyg’os gulladi kapalaklar kelishdi gullar ifor taratib bahorligin aytishdi quvonch baxshida etar ushbu fasli maftunkor menchi g’arib qabring ko’z tikaman intizor qabring ustida jonim lola bo’lib ochilsang asta asta uzilib men tomonga sochilsan nega qaldirg’och bo’lib in qurmaysan uyimga qanoting qoqib mahzun bo’y urmaysan bo’yimga hech bo’lmasa samodan ko’z tikmaysan men tomon tushlarimga ham kirmay rangim aylading somon ayni damda hotira qiynamoqda dilimni bog’da sen uchun ekan uzgim kelmas gulimni seni eslatib turar hatto ona tabiat o’ylayman go’yo senga yaralganday muhabbat kuz boshlanar to’satan qalbim sarg’ayib qolar barg o’rniga orzular bita bita to’kilar hazondek rang kasb etgan mening mahzun yuragim tezroq yoninga borish mening yolg’iz istagim so’ramayman kerakmas yonib turgan yulduzlar mayli muhim ham emas hato kecha kunduzlar qaniydi porlab tursa mangu yumuq ko’zlaring o’zim ko’rib tursaydim har bir bosgan izlaring sen bilan nafas olsam bu musaffo havodan seni tortib olsaydim shavqatsiz bu samodan qor yog’adi maydalab qabring ustiga jonim azob bo’lar bu tarzda har bir o’tkazgan onim sovuq qotim jonim nozikina qo’laring nahot endi ko’rmaysan qor to’shalga yo’llaring shu qabir ichra erkam men yotsam bo’lmasmidi gar hayot bo’lsan ekan gullaring so’lmasmidi ha bilmaysan nozigim sen ekkan gullar so’lgan sening yo’qligin bilgach ular ham tamom bo’lgan sensiz go’zalim gulim tinmay yig’lar bu yurak bunday g’am chekib yashash aytginchi kimga kerak go’yo tirik murdadir qiyofam hozir mening qanchalar ko’rgim kelar charos ko’zlaring sening yashayabman yuzimda sohta tabassum bilan qalb to’la zardobligim faqat o’zim bilaman qaniydi imkon bo’lsa sen tomonga uchardim ushlab olib qo’lingdan keyim makam quchardim hech kimga bermas edim ushlab olsam qo’lingdan qo’yib yubormas edim o’shal nozik belingdan ammo qachon keladi men kutgan o’sha lahza har dam umid qilaman bo’lar deb bir mo’jiza yodimdadir azizam biz yurib o’tgan yo’llar qirg’oqlarda chopib biz sayr etgan yo’llar har doimgiday keyin o’rik qiyg’os gulladi kapalaklar parvona atrofida bo’ylaydi sezib turaman undan ari asla yig’adi biroq tinmayin yurak o’ksib o’ksib yi’g’aydi tuyulaverar menga kamday kimdir nimadir bu senlkiging bilsamda til aytishga ojizdir mayli azizam alvido deyman!!! yolvorsamda baribir hecham qaytmaysan menga o’rik qiyg’os gulladi kapalaklar kelishdi gullar ifor taratib bahorligin aytishdi afsuski qrmon endi o’rikning qiyg’os guli hotiralarni qo’zg’ab endi yog’ma laylak qor o’tinaman jon laylak qo’r hotiralarimni qo’zg’atib menga uni eslatma ortiq qiynalishni hohlamayman