DUGONAMNING YOLG‘ONIGA ISHONDIM...

Sizlarga boshimdan o‘tganlarini yozdim O‘qib menga maslahat bering. 

Maktabni a’lo baholarga bitirib, o‘zim qiziqqan oliygohga hujjat topshirdim. Ammo talabalikning ham o‘ziga yarasha mashaqqati bor ekan. Men bu nomni oqlashga harakat qilardim, turli tadbirlarda faol ishtirok etardim. 

Shunday bayramlarning birida yuragim negadir tez-tez ura boshladi. Atrofimga qarasam, bir yigit menga uzoqdan tikilib turibdi. Avvaliga unga e’tibor bermadim, lekin keyin... U meni o‘ziga qarata oldi. Bilsam, u bilan parallel guruhlarda o‘qirkanmiz. Asta-sekin yaqinlashib ketdik. Qalbimda muhabbat degan go‘zal g‘uncha ko‘z ochdi. Men xuddi yettinchi osmonda uchib yurgandek edim. Bir-birimiz uchun jonimizni berishga tayyor edik. Hatto ikkimiz sevgimiz abadiy bo‘lsin, deb daraxt ekib, uni parvarish qila boshladik. Uning yashnab turganini ko‘rib quvonardik, doim birga bo‘lamiz, deb ahdu paymon qilgandik. Bizning sevgimizga hamma havas qilardi. Lekin munosabatlarimizga ko‘z tegdi. 

Bir kuni yaqin dugonam yonimga kelib, Behzod aka haqida xunuk gaplarni aytdi. “U menga ham sevgi izhor qilgan. Aqlingni yig‘, seni aldab yuribdi. So‘zlariga ishonma, senga aytgan hamma gapi yolg‘on”, dedi. O‘sha kuni dunyo ko‘zimga qorong‘i bo‘lib ketdi. Yashashdan umidim qolmadi. Nargizaga ishonib, sevgan insonimdan voz kechdim, uning menga yolg‘on gapirishi mumkinligini xayolimga keltirolmasdim. Keyin bilsam, dugonam ham Behzod akamni yoqtirarkan, men buni sezmagan ekanman. 

Muhabbat deb shirin xayol surish kifoya emas ekan, barcha to‘siqlarni yengib o‘tgandagina inson haqiqiy muhabbatga erisharkan. 

Dugonamga ishonib katta xato qildim. Behzod akamga jahl qilib, uyimizga kelgan sovchilarga rozilik berib yubordim. To‘yim bo‘ldi, hozir ikkita bolaning onasiman. Bir o‘g‘il, bir qizim bor. O‘g‘limga Behzod deb ism qo‘yganman. To‘g‘ri, baxtliman, ammo yuragimning bir chekkasida armon bor. O‘shanda dugonamning yolg‘oniga ishonmaganimda... hozir hammasi boshqacha bo‘larmidi... 

Turmush o‘rtog‘im meni juda yaxshi ko‘radi. G‘amxo‘r, mehribon. Ammo ko‘nglim hamon birinchi muhabbatim — Behzodda. Ko‘rarmikinman, degan umid bilan uyg‘onaman. Ko‘z ochiboq umidlarim aldamchi ekanini sezaman... 

Maslahatim: o‘z sevgingiz uchun kurashing. Muhabbatning barcha to‘siqlarini yenging, har kimning yolg‘oniga ishonavermang. Barchangizga sof sevgi va sof muhabbat tilayman. 

Nigora